تـرکـم چـو قـصـد خـون دل عـاشـقـان کـندز ابـرو و غمزه دسـت بـه تـیر و کمان کندآرام جــان بــه نـرگـس ســاحــر ز مـا بــردتــاراج دل بــه طـره عـنـبــر…
| تـرکـم چـو قـصـد خـون دل عـاشـقـان کـند | ز ابـرو و غمزه دسـت بـه تـیر و کمان کند |
| آرام جــان بــه نـرگـس ســاحــر ز مـا بــرد | تــاراج دل بــه طـره عـنـبــر فـشــان کـنـد |
| چــون بـــا کــمــر بــه راز درآیــد مــیــان او | جــاسـوس وار بــاز سـری در مـیـان کـنـد |
| گه بـر گل از بـنفـشـه خـطـی دلربـا کشـد | گـه لـالـه زار سـنـبـل تـر سـایه بـان کـنـد |
| سرمسـت اگر بـه بـاغ رود عکس عارضش | خــون در کــنـار تــازه گـل و ارغــوان کـنـد |
| از شـرم او چـه جـلـوه کـند در کـنـار جـوی | سـرو از چـمـن بـرآید و گـل رخ نهان کـنـد |
| سـوسـن چـو بـگذرد متـمایل بـه صد زبـان | افـسـوس بــر شـمـایـل ســرو روان کـنـد |
| حــال دلــم ز زلــف پــریـشــان او بــپــرس | تـا مـو بـه مـو بـگـوید و یک یک بـیان کـند |
| از چــشــم او فـســانـه رنـجــوریـم شــنـو | تــا او بــه شـرح وصـف مـن نـاتــوان کـنـد |
| هـم دردمـنـد عـشـق کـه سـودای او پــزد | سودش به دست باشد اگر سر زیان کند |
| در کـوی عـشـق مـدعـیـش نـام کـرده انـد | آنـرا کـه نـام سـر بــرد و فـکـر جــان کـنـد |
| دارم امــیــد آنــکــه بــه اقــبــال پــادشــاه | روزی بـه وصـل خـویشـتـنم میهمـان کـند |
| سلطان اویس آنکه فلک هر دمش خـطاب | شاه جـهان و خـسـرو گیتـی سـتـان کند |
| شاهی که بهر کسب سعادت همای فتح | در زیـر ســایـه عــلــمـش آشــیـان کــنـد |
| گـرد سـمـنـد سـرکـش او را سـپــهـر پـیـر | از روی فــخــر تــاج ســر فــرقــدان کــنــد |
| بـیـدانـشـی بــود کـه کـسـی بــا وجـود او | بــنـشـیـنـد و حــکـایـت نـوشـیـروان کـنـد |
| ای خـسـروی کـه روز نـبــرد از نـهـیـب تــو | کـوه از فــزع بــنـالـد و دریـا فــغــان کــنـد |
| آه از دمـیـکــه گــرز و کــمـان تــو بــا عــدو | ایـن چـین در ابـرو آورد آن سـرگـران کـنـد |
| کـیـوان کـه گـوتـوال سـپـهـرت هـر شـبـی | بــر درگـه تــو بــنـدگـی پــاســبــان کــنـد |
| شهرت بـه سعد اکبـر از آن یافت مشتـری | کـو روز و شـب دعـای تــو ورد زبــان کـنـد |
| بــــهـــرام از بــــرای ســـپـــاه تـــو دائمـــا | تـرتـیب تـیغ و جـوشن و بـر گستـوان کند |
| خـورشـید نوربـخـش جـهانگـیر شـد از آنک | هـر بــامـداد ســجــده آن آســتــان کــنـد |
| در بـزم تـو کـه مجـمع شـاهان عـالمسـت | نــاهـیـد دســتــیـاری خــنـیـاگــران کــنـد |
| منظـور خـلـق دوش از آن شـد هلـال عـید | کـو بـر فـلک ز نعـل سـمندت نشـان کـند |
| جــود تــو نـام هـر کـه بــه خــاطــر در آورد | رزق هــزار ســـالــه او را ضـــمــان کــنــد |
| طـبـع عبـید را که چـو گنجـیسـت شـایگان | مـعــذور دار قــافــیـه گـر شــایـگـان کـنـد |
| بــادا قـران فــتــح و ظــفـر بــر جــنـاب تــو | تـا مـهـر نـوربــخـش بـه اخـتـر قـران کـنـد |
| چـندانت عمر بـاد که چـرخ عـطـیه بـخـش | صـد بــار پــیـر گـردی و بــازت جـوان کـنـد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
