در روزگاري چنين سرد، اي مرد، آخرين مرد!
بر شانه هايت چه داري؟جز كوله باري پر از درد 
در بادها مي تكاني شولاي تنهاييت را 
قاب نگاهت پر از دود ، تا دوردست پر از گرد 
گفتند بال و پرش سوخت، گفتم حقيقت ندارد
مردي كه من مي شناسم خم هم به ابرونياورد 
بر جاي خود ايستادي، در آتش و باد و طوفان 
سرسبز بادا درختي كه مثل تو زندگي كرد
برگرد تا با حضورت، اسطوره ها جان بگيرند
برگرد اين عرصه خالي ست، برگرد،برگرد، برگرد!

منبع : كتاب از هشت بهار سرخ/ مجموعه شعر دفاع مقدس استان قم