من که مسـعـود سـعـد سـلمانمکـمـتـر و پــسـتـر از نـدیـمـانـمشـاه بــی مـوجـبـی عـزیـزم کـردوز هـمـه بــنـدگــان پــدیـد آوردجـای من پـیش خـویشتـن فرمو…
من که مسـعـود سـعـد سـلمانم | کـمـتـر و پــسـتـر از نـدیـمـانـم |
شـاه بــی مـوجـبـی عـزیـزم کـرد | وز هـمـه بــنـدگــان پــدیـد آورد |
جـای من پـیش خـویشتـن فرمود | تـا مـکـان و مـحـل مـن بــفـزود |
دان کـه مـن کـس نیم گـدایی ام | سست عقل و ضعیف رایی ام |
ابــلـهـی نـاخــوشــی گـرانـی ام | هـمـه سـالـه چـو نـاتـوانـی ام |
گـه سـر از رنج دسـت می مـالـم | گـه ز درد شـکـم هـمـی نـالـم |
پـیش سـاقـی همـی کـنـم زاری | تــا بــکــم دادنــم کــنــد یــاری |
از مــن خـــام قــلــتـــبـــان گــران | خدمتی بـایدش به رسم خران |
کـه بـه حـالـی بـهـانـه ای جـویـم | حـسـب حـالی تـرانه ای گـویم |
چـه کـنـد این چـنـین نـدیم بـرش | کــه ز دیــدار او نــگــردد کــش |
لـاجـرم چـون چـنـین گـران جـانـم | نـاخــوش و نـاتــرنـگ و نـادانـم |
رفـتـم ایـنـک بــه سـوی چـالـنـدر | تـا کـی آیم بـه شـهـر بـار دگـر |
رنـج بــر خـویـشـتـن کـنـم کـوتـاه | تـا بـبـینم رفـیع مـجـلـس شـاه |
مجـلسـی بـاشد آنکه خـلد بـرین | گـویی آید ز آسـمـان بـه زمـین |
مــطــربــانــی چــو بــاربــد زیــبــا | چـنگ و بـربـط چـغـانه و عـنـقـا |
ارغـنون بـا سـماعـشـان ناخـوش | نـدمـا از لـقـای ایـن شـه کـش |
تــا جـهـان را هـمـی بــود بــنـیـاد | بـاد بـر تـخـت شـادمانی شـاد |
مسند و ملک و حشمت اندر وی | از هـمـه نـوع نـعـمـت انـدر وی |
بــاده هـای لــطــیـف نـوشــگــوار | رودهـایی بـه لـحـن مـوسـیقـار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج