کـیـمـیـای خــوشـدلـی خــاک دیـار اشـرف اسـتصــیـقــل دلـهـا هـوای بــی غــبــار اشــرف اســتآسـمـان یک بـرگ سـبـز از نـوبـهـار اشـرف اسـتعــشــرت روی…
| کـیـمـیـای خــوشـدلـی خــاک دیـار اشـرف اسـت | صــیـقــل دلـهـا هـوای بــی غــبــار اشــرف اســت |
| آسـمـان یک بـرگ سـبـز از نـوبـهـار اشـرف اسـت | عــشــرت روی زمــیـن فــرش دیـار اشــرف اســت |
| ابـر بـا آن سرکشی اینجـا بـه خـاک افتـاده اسـت | بــحــر بــا آن مــنــزلــت آیـیـنــه دار اشــرف اســت |
| آیــه رحـــمــت کـــه نــازل ز گـــردون بـــر زمــیــن | پــیــش اربــاب بــصــیــرت آبــشــار اشــرف اســت |
| اشک شادی چـشمه ای از دامن کهسـار اوسـت | دلگشـایی غـنچـه ای از شـاخـسـار اشـرف اسـت |
| هـســت اگـر شــیـرازه ای اوراق بــرگ عــیـش را | رشـــتـــه بـــاران ابـــر نـــوبـــهــار اشـــرف اســـت |
| در پــس دیـوار مـحـشـر روی پـنـهـان کـرده اسـت | گـلـشـن فـردوس از بـس شـرمسـار اشـرف اسـت |
| از کـــواکـــب، نــوبـــهــار بـــی خـــزان آســـمــان | بــا هـزاران چــشـم، حــیـران عـذار اشــرف اســت |
| جـای شـبـنم مـی چـکـد از سـبـزه اش آب حـیات | خــضــر فــرخ پــی هــمــانــا آبــیـار اشــرف اســت |
| مـی تـوان دریـافـت از بـاران پـی در پـی کـه مـهـر | شـرمـسـار از جــبــهـه گـوهـر نـثــار اشـرف اسـت |
| سـرخ رویـی لـازم ایـن بــوم و بــر افـتــاده اســت | ایـن عــقــیـق آبــدار از کــوهـســار اشــرف اســت |
| دیـــده یــعـــقـــوب در آغـــوش بـــوی پـــیــرهـــن | چــشـم بــر راه نـسـیـم بــی غـبــار اشـرف اسـت |
| آفـتـابـی کـز فـروغـش چـشـم انـجـم خـیـره شـد | چــون چــراغ روز پــیــش لــالــه زار اشــرف اســت |
| عمر جاویدان که رعنایی به قدش جامه ای است | ســرو کـوتــاهـی ز طـرف جــویـبــار اشـرف اســت |
| چـرخ مـینـایی کـه دسـتـی نـیـسـت بـر بـالـای او | ســبــزه خــوابــیـده ای از مـرغــزار اشــرف اســت |
| آب گــوهـر در صــدف زنـجــیـر مـی خــایـد ز مــوج | بـس کـه از جـان تـشـنـه خـاک دیـار اشـرف اسـت |
| چـون سـواد چـشـم خـوبـان، گوشه های دلفریب | از بــرای مـیـکــشــی در هـر کــنـار اشــرف اســت |
| زنده شـد هر کس که چـشمی از هوایش آب داد | چــشــمــه حــیــوان هــوای آبـــدار اشــرف اســت |
| نــیـســت جــز مــازنــدران دارالــامــانـی خــاک را | وقت آن کس خوش که ساکن در دیار اشرف است |
| از صــف حــوران نـظـر پــوشــیـده مـی آیـد بــرون | هـر کـه را دل والـه ســیـر و شـکـار اشــرف اســت |
| نیست بی تیغ زبـان خورشید در هر جا که هست | ایـن گـل بــی خـار در جـیـب و کـنـار اشـرف اسـت |
| می زند بـر سـینه خـاک اصفهان از سـرمه سـنگ | بـس کـه در تـاب از هوای مـشـکـبـار اشـرف اسـت |
| رشـتـه حـب الـوطـن را پـاره کـردن سـهل نیسـت | این بـرش مـخـصـوص تـیغ کـوهسـار اشـرف اسـت |
| دیـده هـا را شــســتــشــو دادن ز گـرد اصـفـهـان | کار هر ناشسـتـه رویی نیسـت، کار اشـرف اسـت |
| خـار دیـوارش گـل بــی خـار بــاشـد سـر بــه سـر | این چه سرسبـزی است بـا خاک دیار اشرف است |
| نـیسـت مـحـتـاج چـراغـان شـام او، کـز هر تـرنـج | مـهـر تــابــان دگـر بــر شــاخــســار اشـرف اســت |
| در حـریـم بــوسـتــانـش نـرگـس بــیـمـار نـیـسـت | بــس کـه صـحـت در هـوای سـازگـار اشـرف اسـت |
| بــا بـهـشـت از یـک گـریـبــان سـر بـرون مـی آورد | هــر کــه را در پـــرده دل خـــارخــار اشــرف اســت |
| گـر شـراب بـی خـمـاری هسـت در جـام سـپـهـر | بــی تــکـلـف آبــهـای خــوشــگـوار اشــرف اســت |
| نـیـسـت در روی عـرقـنـاک و جـبــیـن شـرمـگـیـن | ایـن تــمـاشــاهـا کـه در دریـا کـنـار اشــرف اســت |
| از هـجــوم گـل رگ لـعـل اســت هـر خــاری در او | ســیـنـه کـوه بــدخــشــان داغــدار اشــرف اســت |
| ابـر چـون بــال پـری، پـر در پـر هـم بــافـتـه اسـت | غـالـبـا تـخـت سـلـیـمـان کـوهـسـار اشـرف اسـت |
| هــســت از فــیــض قــدوم شــهــریــار نــوجـــوان | ایـن بــرومـنـدی کــه در خــاک دیـار اشــرف اســت |
| شـهـســوار ســبــز مـیـدان فـلـک، عـبــاس شـاه | کـز چـنـیـن گـوهـرفـشـانـی نـوبـهـار اشـرف اسـت |
| بـــاد روشـــن نــه صـــدف از گــوهــر دریــا دلــش | تــا ســحــاب گـوهـرافـشــان آبــیـار اشـرف اســت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
