خانه / کتابخانه دیجیتال / کتاب های شاعران / صائب تبریزی / اشعار دیگر صائب / درتهنیت ورود شاه عباس دوم از مازندران به اصفهان

درتهنیت ورود شاه عباس دوم از مازندران به اصفهان

مــنــت خــدای را کــه ســلــیــمــان روزگــارآمد بـه تـخـت سـلطـنت از سـیر و از شـکارزیـن ابــر رحــمـتــی کـه ز مـازنـدران رسـیـدسـرسـبـز شد جـهان و…

مــنــت خــدای را کــه ســلــیــمــان روزگــار	آمد بـه تـخـت سـلطـنت از سـیر و از شـکار
زیـن ابــر رحــمـتــی کـه ز مـازنـدران رسـیـد	سـرسـبـز شد جـهان و جـوان گشت روزگار
آن سـایه خـدا کـه جـهـان روشـن اسـت ازو	آورد رو بــــه بـــــرج شــــرف آفــــتــــاب وار
بــر فــرق تــاج خــســروی از لــطــف ایـزدی	در بــر دعـای جــوشـنـش از حـفـظ کـردگـار
آورده زیــر خــاتــم اقــبـــال وحــش و طــیــر	صــیـد مـراد بــســتــه بــه فـتــراک تــابــدار
از تـیـغ کـج بـه گـردن شـیـران نـهـاده طـوق	وز تــیــر راســت کــرده دل دام و دد فــگــار
فــرمـانـروای عــالـم و صــاحــبــقـران عــهـد	خــورشـیـد آســمـان شــرف، ظـل کـردگـار
عــبـــاس شــاه کــز خـــم ابـــروی تـــیــغ او	مـحـراب فـتـح و قـبـلـه نصـرت شـد آشـکـار
آن کــعــبــه مـراد کــه فــرمـانـدهـان کــنـنـد	از خــاکــبــوس درگـه او کـســب افــتــخــار
شـاهـان گـر اقـتـدار ز دولـت کـنـنـد کـسـب	دولــت ز شــان ذاتـــی او یــافــت اقــتـــدار
عــبـــاس شـــاه اول از اخـــلــاق دلــپـــذیــر	مـمــتــاز بــود اگــر چــه ز شــاهـان روزگــار
عـبــاس شـاه ثــانـی، چــون نـقـش آخـریـن	از اولــیــن تــمــامــتـــر آمــد بـــه روی کــار
ز اخــلــاق بـــرگــزیــده و اوصــاف دلــپــذیــر	گـنـجـینه ای اسـت پـر ز گـهرهای شـاهوار
بــازوی مــلــک و هــیــکــل دیـن را وجــود او	حـــرز یــمـــانـــی اســـت ز آفـــات روزگـــار
آیینه گـر سـکـنـدر و جـمـشـید جـام داشـت	دســت و دل گـشــاده بــه او داده کــردگـار
دارد شـکـوه شـهـپــر سـیـمـرغ و کـوه قـاف	در قــبـــضــه شــجـــاعــت او تـــیــغ آبـــدار
از قــرص آفـــتـــاب نــهــد نــاف بـــر زمــیــن	حـلمش اگر بـه تـوسـن گردون شـود سـوار
بــرق جــلــال او چــو کــشــد تــیـغ از نــیـام	بـر شـیر، نـیسـتـان شـود انـگـشـت زینـهار
اقـبــال اگـر بــه کـوه کـنـد عـزم راســخــش	چــون رود نـیـل کــوچــه دهـد از پــی گـذار
از داغـهـاش دود چــو مـجــمـر شــود بــلـنـد	گــر در دل پــلــنـگ کــنـد خــشــم او گــذار
دریــا بــود ســراب اگــر دســت اوســت ابــر	گــردون پــیــاده اســت اگــر او بـــود ســوار
ز حـسن خلق، آب حیاتـی است روح بـخش	سـد سـکـنـدری اسـت ز پــیـمـان اسـتــوار
بــازوی او گــرفــتــه دســت ولــایــت اســت	دم را سـپـرده اسـت بـه آن تـیغ، ذوالـفـقـار
شـیران چـو سـگ قلاده بـه گردن گذاشـتـند	در روزگـــار صــــولـــت آن شــــاه نـــامـــدار
ویرانـه هـمـچـو گـنـج نـهـان شـد ز دیـده هـا	مــعــمـور شــد ز بــس کــه در ایـام او دیـار
گردیده است چون سگ اصحاب کهف، گرگ	در روزگـار مـعــدلـتــش مـعــتــکـف بــه غـار
یاقـوت و لعـل سـفـتـه بـرآید ز صـلـب سـنگ	گــر کــوه را ســنــانـش در دل کــنــد گــذار
خــورشــیـد را کـنـد بــه نـظــرهـا چــراغ روز	هـر جــا جــبــیـن روشــن او گـردد آشــکـار
جــنـگـل شــود ز شــاخ گـوزنـان شــکـارگـاه	بــیــرون چــو از نــیــام کــشــد تــیـغ آبــدار
از جــوشـن آنـچــنـان گـذرد تــیـر او کـه بــاد	از حــلـقــه هـای زلـف نـکـویـان کــنـد گـذار
پـیکـان دهـن بـه خـنـده چـو سـوفـار وا کـنـد	زان شست دلگشا چو به سرعت کند گذار
رنگـین نمی شـود پـر و بـالـش ز خـون صـید	از بـس که صـاف می گذرد تـیرش از شـکار
مـادر بــه الــتــمـاس دهـد شــیـر طــفــل را	در عهد او ز بـس که گرفتن شده است عار
چــون روی شــرمــنـاک بــرآرد گــهـر ز خــود	بــر هـر زمـیـن کــه ابــر کــف او کــنـد گـذار
دامـان سـایـل و کـف اربــاب حـاجــت اسـت	بــاشــد مــحــیـط هــمــت او را اگــر کــنــار
در روزگـار حـفـظـش، چـون چـشـم مـاهـیان	در پـــرده هــای آب، ســـراســـر رود شــرار
در دیـده هـا چـو یوسـف گـل پـیـرهـن شـود	هر جـرم را که بـخـشش او گشت پـرده دار
گــردد دل نـهـنـگ ز هـر مـوجــه ای دو نـیـم	گـــر یـــاد تـــیـــغ او گـــذرد در دل بــــحـــار
از چـشـم شـیر شـمـع بـه بـالـین نهد غـزال	شـبـها بـه عـهد دولـت آن مـعـدلـت شـعـار
خـصـمـش کـمـر نبـندد اگـر کـوه آهن اسـت	چـون او بــه عـزم رزم کـمـر بــنـدد اسـتـوار
ســـرپـــنــجـــه تـــعــدی گــردون ز عــدل او	دسـت نوازشـی اسـت بـه دلهای بـی قرار
بـی مشق اگر چه قطعه نویس است تیغ او	پــیـوســتــه در شـکـار کـنـد مـشـق کـارزار
مـانـنـد ابــر اگــر چــه بــه دامـن دهـد گــهـر	از شـرم همـت اسـت جـبـینـش گـهـر نـثـار
ابـری اسـت جـود او که بـود قـطـره اش گهر	بـحـری است خـلق او که بـود عنبـرش کنار
عــقــد گـهـر نـریـزد اگـر رشــتــه بــگـســلـد	شـد منتـظـم ز معـدلـتـش بـس کـه روزگـار
بـاشـد غـنـی ز سـنـگ فـسـان تـیـغ آفـتـاب	مسـتـغنی اسـت رای منیرش ز مسـتـشار
زد بــحــر پــنـجــه بــا کــف گــوهـر نــثــار او	خـون از عـروق پـنجـه مرجـان شـد آشـکار:
افــکــنـده تــیـغ مـوج بــه گــردن ز انـفــعــال	ایـنـک بــه عـذرخـواهـی آن دسـت در نـثـار
عـاجــز شـود ز حـصـر کـمـالـات بــی حـدش	صـرصـر اگـر ز ریـگ کـنـد ســبــحــه شـمـار
صـائب چـو مـدح شـاه بـه انـدازه تـو نیسـت	رســم ادب بــود بــه دعـا کـردن اخــتــصــار
تــا خــاک ســاکـن و مـتــحــرک بــود فــلـک	امــــرش روان و دولــــت او بــــاد پــــایـــدار