مرتضی (اشکان) درویشی
تا قیامت برسد غزل نفس خواهد زد
روح دلباخته بیرون ز قفس خواهد زد
رود با چشم ترم نسبت نزدیکی داشت
سیل اشکم به تن سرد ارس خواهد زد
غیر معمول ترین حادثه در تاریخم
مثل برفی که بهاران به طبس خواهد زد
چشم من ابر بهار شهر نیمایی هاست
ساعتی محو تماشا و سپس خواهد زد
خنده هایت خبرم کرد چه در سر داری
دست سردت به تنم انگ هوس خواهد زد
با تو جز مهر چه کردم ؟! تو بگو خوش انصاف
فتنه کردی و نگفتی به چه کس خواهد زد
پشت تو آه کشیدم و یقین دارم که
خاک هم نعش تو را ز کینه پس خواهد زد
مرتضی (اشکان) درویشی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
