خوشم می آید

علی روح افزا

یــــــار از مـن ، منـم از یــــار خوشم می آید
یعنی از هـــر گُــلِ بی خـــار ، خوشم می آید

شد فـراری همه عــالم ، ز گـــرفتـــاریِ عشق
عــاشقــم ، مست و گــرفتـار ، خوشم می آید

یـــــاد آن روزِ ملاقـــاتِ تــو وُ ، ریـــزش دل
من از آن لحظـه ی دیـــــدار ، خوشم می آید

زیــــر بــار غــم عشقت ، بــه خــدا مدفــونم
منـــم و ایــن همـــه آوار ، خـــــوشـم می آید

خــالقـم روز ازل بـــا تـــو مــرا محـــرم کرد
پس بیـــا چـــادر و بـــردار خـــوشـم می آید

ســالها خــونِ دل از دیــده ی مــا میــریــزد
با تــــو از دیده ی خــونبــار ، خوشم می آید

در و دیـــوارِ دلــم بــا تـــو چـه نــورانی شد
عکس ات افتــاده بــه دیـوار ، خوشم می آید

تو بیا ” روح فــــزا ” عشق بگو با ما ، چیست
کِشِشی بیــنِ دو دلــــدار ، خـــوشـم می آید

بخش غزل | پایگاه  خبری شاعر

منبع: سایت شعر ایران