خلیل فریدی – گریه زار

‌گاهی که هوا گریه به همراه ندارد
در حال و هوای دلِ بیمار بگریم

با بغضِ فراوانِ زمان، بی کَس و تنها
ای کاش ببینی که چه دشوار بگریم

یکبار قدم رنجه کن و یار شبم باش
این بغض مرا بشکن و بگذار بگریم

خون بر دلم از سنگدلی های تو اما
میخواهمت هر بار ، وفادار بگریم

هر غنچه که بنشسته ببینم به گل اش را
لبخند تو یاد آرم و ناچار بگریم

شبها منم و بزم سکوت و دلِ تنگم
چشمم به سیاهی رود هر بار بگریم

در دفتر شعرم همه جا چشم تو پیداست
جانا مپسند اینهمه سرشار، بگریم