محمد جهانگیری
در نگاهم لحظه های بی تو بودن جاری َست
آسمانش غربتی دارد همیشه ابریَ ست
خیره بر تقدیر، می پوید دلیلی تازه را
هرچه می یابد برایش پاسخی تکراری َست
باشکسته ساز دارد هم نوایی می کند
کوک ِ آن شور ست ُ آوازش پُراز افشاریَ ست
گونه های سرخ ُ بَشاشَ از، مِیُ میخانه نیست
خنده های ِناگُزیرش از سَر ِ ناچاری َ ست
خانه دارد در نگاهم تُند بادِ سرنوشت
بودن ِ این میهمان هم لاجَرَم اجباریَ ست
در نبودت قلب، آماجِ همه تقصیرهاست
نبضِ اُمیدش سراسر ، سختی ُ دشواری ست
بُغض ، کینه ، عشق ُ شور ، گاه ساعت ها خیال
تااَبد احساس من در بسترِ بیماری َ ست.
——————-
شور=دستگاهی در موسیقی ایرانی
افشاری =آوازی در دستگاه شور(آواز افشاری از متعلقات دستگاه شور است)
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
