یکـی مـال مـردم بـه تـلـبـیس خـوردچـو بــرخـاسـت لـعـنـت بـر ابـلـیـس کـردچـنـیـن گـفـت ابــلـیـس انـدر رهـیکــه هــرگــز نــدیـدم چــنــیـن ابــلــهـ…
| یکـی مـال مـردم بـه تـلـبـیس خـورد | چـو بــرخـاسـت لـعـنـت بـر ابـلـیـس کـرد |
| چـنـیـن گـفـت ابــلـیـس انـدر رهـی | کــه هــرگــز نــدیـدم چــنــیـن ابــلــهــی |
| تـو را بـا من است ای فلان، آتـشی | چـــرا تـــیـــغ پـــیــکـــار بـــرداشـــتـــی؟ |
| دریــغ اســت فــرمــوده دیـو زشــت | کـه دسـت مـلـک بـا تـو خـواهد نـبـشـت |
| روا داری از جـــهــل و نــابـــاکـــیــت | کــه پـــاکــان نــویــســـنــد نــاپـــاکــیــت |
| طریقی به دست آر و صلحی بجوی | شــفـیـعــی بــرانـگـیـز و عــذری بــگـوی |
| کـه یک لـحـظـه صـورت نـبـندد امـان | چــو پــیــمــانــه پــر شــد بــه دور زمــان |
| وگــر دســت قــوت نــداری بــه کــار | چـــو بـــیــچـــارگــان دســـت زاری بـــرآر |
| گــرت رفــت از انـدازه بــیـرون بــدی | چــو دانــی کــه بــد رفــت نــیـک آمــدی |
| فـراشــو چــو بــیـنـی ره صــلـح بــاز | کـــه نـــاگـــه در تــــوبــــه گـــردد فــــراز |
| مـــرو زیــر بـــار گـــنـــه ای پـــســـر | کــه حـــمــال عـــاجـــز بـــود در ســـفــر |
| پـی نـیـک مـردان بــبــایـد شـتـافـت | کـه هر کـاین سـعـادت طـلـب کـرد یافـت |
| ولــیـکــن تــو دنـبــال دیـو خــســی | نـدانـم کـه در صــالـحــان چــون رســی؟ |
| پـیمبـر کـسـی را شـفـاعـتـگـرسـت | کــه بــر جــاده شــرع پــیـغــمــبــرســت |
| ره راســت رو تــا بــه مـنـزل رســی | تــو بــر ره نــه ای زیـن قــبــل واپــســی |
| چو گاوی که عصار چشمش بـبست | دوان تا شب و شب همان جا که هست |
| *** | |
| گـل آلـوده ای راه مـســجــد گـرفـت | ز بــخــت نـگـون طــالـع انـدر شــگــفــت |
| یـکـی زجـر کـردش کـه تـبــت یـداک | مـــرو دامـــن آلـــوده بــــر جــــای پــــاک |
| مــرا رقـــتـــی در دل آمــد بـــر ایــن | کـه پـاک اسـت و خـرم بــهـشـت بــریـن |
| در آن جــــای پــــاکــــان امـــیـــدوار | گــل آلــوده مــعـــصـــیــت را چـــه کـــار؟ |
| بـهشـت آن سـتـاند که طـاعـت بـرد | کـــرا نـــقـــد بـــایـــد بـــضـــاعـــت بـــرد |
| مـکـن، دامـن از گـرد زلـت بــشــوی | کــه نــاگــه ز بـــالــا بـــبـــنــدنــد جـــوی |
| اگـر مـرغ دولـت ز قـیـدت بــجـسـت | هـنـوزش ســر رشـتــه داری بــه دســت |
| وگر دیر شد گرم رو بـاش و چـسـت | ز دیــــر آمــــدن غــــم نــــدارد درســــت |
| هنوزت اجل دست خواهش نبـست | بــــــرآور بــــــه درگــــــاه دادار دســــــت |
| مخـسـب ای گنه کرده خـفتـه، خـیز | بــه عــذر گــنــاه آب چــشــمــی بـــریــز |
| چــو حــکــم ضــرورت بــود کآبـــروی | بـــریــزنــد بـــاری بـــر ایــن خــاک کــوی |
| ور آبــت نـمـانـد شــفــیـع آر پــیـش | کـسـی را که هسـت آبـروی از تـو بـیش |
| بــه قــهــر ار بـــرانــد خــدای از درم | روان بــــــزرگـــــان شــــــفـــــیـــــع آورم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
