فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 3 اردیبهشت 1404

پایگاه خبری شاعر

ســیــهــکــاری از نــردبـــانــی فــتـــادشــنـیـدم کــه هـم در نــفــس جــان بــدادپــسـر چــنـد روزی گـرســتــن گـرفـتدگــر بــا حــریـفــان نـشــس…

ســیــهــکــاری از نــردبـــانــی فــتـــاد شــنـیـدم کــه هـم در نــفــس جــان بــداد
پــسـر چــنـد روزی گـرســتــن گـرفـت دگــر بــا حــریـفــان نـشــســتــن گــرفــت
بـه خـواب انـدرش دیـد و پـرسـید حـال که چـون رستـی از حـشر و نشر و سؤال؟
بـگفـت ای پـسـر قصـه بـر من مخـوان بـــــه دوزخ در افـــــتـــــادم از نـــــردبـــــان
نـکــو ســیـرتــی بــی تــکــلـف بــرون بــــه از نـــیـــک نـــامـــی خـــراب انـــدرون
بـــه نـــزدیــک مـــن شـــب رو راهــزن بــــه از فـــاســـق پــــارســـا پــــیـــرهـــن
یــکـــی بـــر در خـــلـــق رنــج آزمــای چـــه مــزدش دهــد در قــیــامــت خــدای؟
ز عـمرو ای پـسـر چـشـم اجـرت مـدار چـــو در خـــانــه زیــد بـــاشـــی بـــه کـــار
نـگـویـم تــوانـد رســیـدن بــه دوســت در این ره جـز آن کس که رویش در اوسـت
ره راســت رو تــا بـــه مــنــزل رســی تــو در ره نــه ای، زیــن قــبـــل واپـــســی
چـو گاوی که عصار چـشمش بـبـست دوان تا به شب، شب همان جا که هست
کــســی گـر بــتــابــد ز مـحــراب روی بــه کــفــرش گــواهـی دهـنـد اهـل کــوی
تـو هـم پـشـت بــر قـبـلـه ای در نـمـاز گـــرت در خــــدا نـــیـــســــت روی نـــیـــاز
درخــتــی کـه بــیـخــش بــود بــرقــرار بـــپـــرور، کـــه روزی دهـــد مـــیـــوه بــــار
گـرت بــیـخ اخــلـاص در بــوم نـیـسـت از این بـر کـسـی چـون تـو محـروم نیسـت
هر آن کـافـگـنـد تـخـم بـر روی سـنـگ جــوی وقــت دخــلــش نـیـایـد بــه چــنــگ
مــــنــــه آبـــــروی ریــــا را مــــحـــــل کــــــه ایــــــن آب در زیــــــر دارد وحـــــــل
چـو در خـفـیـه بـد بـاشـم و خـاکـسـار چـــه ســـود آب نــامــوس بـــر روی کـــار؟
به روی و ریا خرقه سهل است دوخت گـــرش بـــا خـــدا در تـــوانـــی فـــروخـــت
چـه دانند مردم کـه در جـامه کیسـت؟ نـویـســنـده دانـد کــه در نـامـه چــیـســت
چـــه وزن آورد جـــایــی انـــبـــان بـــاد کـــه مــیــزان عـــدل اســـت و دیــوان داد؟
مــرائی کــه چــنـدیـن ورع مـی نـمـود بــدیــدنــد و هــیــچــش در انــبـــان نــبــود
کــنــنــد ابــره پــاکــیــزه تــر ز آســتــر کــه ایـن در حــجــاب اســت و آن در نـظــر
بـــزرگــان فــراغ از نــظــر داشـــتـــنــد ازان پــــرنـــیـــان آســــتــــر داشـــتــــنـــد
ور آوازه خـــواهــی در اقــلــیــم فــاش بــرون حــلـه کــن گـو درون حــشــو بــاش
بـبــازی نـگـفـت ایـن سـخـن بــا یـزیـد کــه از مــنــکـــر ایــمــن تـــرم کـــز مــریــد
کـسـانی که سـلطـان و شـاهنشـهند ســــراســـر گـــدایـــان ایـــن درگـــهـــنـــد
طـمـع در گـدا، مـرد مـعـنـی نـبــسـت نــشــایــد گــرفــتـــن در افــتـــاده دســـت
هـمــان بــه گــر آبــســتــن گــوهــری کـه هـمـچـون صـدف سـر بـه خـود در بـری
چــو روی پــرسـتــیـدنـت در خـداسـت اگـــر جـــبـــرئیــلـــت نــبـــیــنــد رواســـت
تـو را پـند سعدی بـس است ای پـسر اگـــر گـــوش گـــیـــری چـــو پـــنـــد پــــدر
گــر امــروز گــفــتـــار مــا نــشـــنــوی مــبـــادا کــه فــردا پـــشـــیــمــان شـــوی
از ایـن بــه نــصــیــحــتــگــری بــایـدت نــدانــم پـــس از مــن چــه پــیــش آیــدت!

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج