یـکـی را تــب آمـد ز صــاحــبــدلـانکسی گفت شکر بـخواه از فلانبــگـفـت ای پـسـر تـلـخـی مـردنـمبــه از جــور روی تــرش بــردنــمشکر عاقل از دست آن کس …
| یـکـی را تــب آمـد ز صــاحــبــدلـان | کسی گفت شکر بـخواه از فلان |
| بــگـفـت ای پـسـر تـلـخـی مـردنـم | بــه از جــور روی تــرش بــردنــم |
| شکر عاقل از دست آن کس نخورد | که روی از تکبـر بر او سر که کرد |
| مـرو از پــی هـرچــه دل خــواهـدت | که تـمکین تـن نور جـان کـاهدت |
| کــنــد مــرد را نـفــس امــاره خــوار | اگـر هوشـمـنـدی عـزیزش مـدار |
| اگـر هـرچــه بــاشـد مـرادت خـوری | ز دوران بــســی نـامـرادی بــری |
| تــنــور شــکــم دم بـــدم تــافــتــن | مــصــیـبــت بــود روز نـایـافــتــن |
| بــه تــنـگــی بــریـزانـدت روی رنـگ | چو وقت فراخی کنی معده تـنگ |
| کـشــد مـرد پــرخــواره بــار شـکـم | وگـر در نـیـابــد کـشــد بــار غــم |
| شـکـم بـنـده بـسـیار بـینی خـجـل | شکم پیش من تنگ بهتر که دل |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
