چـــوانــی هــنــرمــنــد فـــرزانــه بـــودکـه در وعـظ چــالـاک و مـردانـه بــودنـکـونـام و صـاحــبــدل و حـق پــرسـتخـط عارضش خـوشتـر از خـط دستقـوی…
| چـــوانــی هــنــرمــنــد فـــرزانــه بـــود | کـه در وعـظ چــالـاک و مـردانـه بــود |
| نـکـونـام و صـاحــبــدل و حـق پــرسـت | خـط عارضش خـوشتـر از خـط دست |
| قـوی در بــلـاغـات و در نـحــو چــسـت | ولـی حـرف ابـجـد نـگـفـتـی درسـت |
| یـکــی را بــگــفــتــم ز صــاحــبــدلــان | کــه دنـدان پــیـشــیـن نـدارد فــلــان |
| بـــرآمــد ز ســـودای مــن ســـرخ روی | کـز این جـنـس بـیهوده دیگـر مـگـوی |
| تـو در وی همان عیب دیدی که هست | ز چـندان هنر چـشم عقلت بـبـسـت |
| یـقـیـن بــشــنـو از مـن کـه روز یـقـیـن | نــبــیـنــنــد بــد، مــردم نــیـک بــیـن |
| یکی را که عقل است و فرهنگ و رای | گـرش پـای عـصـمـت بـخـیزد ز جـای |
| بـه یـک خـرده مـپـسـنـد بــر وی جـفـا | بــزرگـان چـه گـفـتـنـد؟ خـذمـا صـفـا |
| بـود خـار و گـل بـا هـم ای هـوشـمـنـد | چه در بـند خاری تـو؟ گل دسته بـند |
| کـرا زشـت خــویـی بــود در ســرشـت | نـبــیـنـد ز طـاووس جــز پــای زشـت |
| صـفـائی بــدســت آور ای خــیـره روی | کــه نــنــمــایــد آیـیـنــه تــیـره، روی |
| طــریـقـی طــلـب کـز عـقـوبــت رهـی | نه حـرفـی کـه انگشـت بـر وی نهی |
| مـنـه عـیب خـلـق ای خـردمـنـد پـیش | که چشمت فرو دوزد از عیب خویش |
| چـــــرا دامــــن آلــــوده را حــــد زنــــم | چـو در خـود شـناسـم که تـر دامنم؟ |
| نـشـایـد کـه بـر کـس درشـتـی کـنـی | چـو خـود را بـه تأویل پـشـتـی کـنـی |
| چــو بــد نـاپــسـنـد آیـدت خــود مـکـن | پـس آنگه بـه همسـایه گـو بـد مکـن |
| مـن ار حـق شـناسـم وگـر خـود نمـای | بــرون بــا تــو دارم، درون بــا خــدای |
| چــو ظــاهـر بــه عــفـت بــیـاراســتــم | تـــصــرف مــکــن در کــژو راســـتـــم |
| اگـر سـیـرتــم خـوب و گـر مـنـکـرسـت | خــدایـم بــه سـر از تــو دانـاتــرسـت |
| تــو خــامـوش اگــر مـن بــهـم یـا بــدم | کــه حـــمــال ســود و زیــان خـــودم |
| کـســی را بــه کــردار بــد کـن عــذاب | که چـشم از تـو دارد بـه نیکی ثـواب |
| نـــکـــو کـــاری از مـــردم نـــیـــک رای | یـکـی را بـه ده مـی نـویـسـد خـدای |
| تـو نـیز ای عـجـب هـر کـه را یک هـنـر | بــبــیـنـی، ز ده عــیـبــش انـدر گــذر |
| نـه یـک عـیـب او را بــر انـگـشـت پـیـچ | جـهـانـی فـضـیـلـت بــرآور بــه هـیـچ |
| چـو دشمن که در شـعر سـعدی، نگاه | بــه نــفــرت کــنــد و انــدرون تــبـــاه |
| نــدارد بــه صــد نــکــتــه نــغــز گــوش | چــو زحـفـی بــبــیـنـد بــرآرد خـروش |
| جـز این علتـش نیسـت کان بـد پـسند | حــسـد دیـده نـیـک بــیـنـش بــکـنـد |
| نه مـر خـلـق را صـنع بـاری سـرشـت؟ | سـیاه و سـپـید آمد و خـوب و زشـت |
| نه هر چـشم و ابـرو که بـینی نکوست | بـخـور پـسـتـه مغـز و بـینداز پـوسـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
