در جامع بعلبک وقتی کلمه ای همی گفتم بطریق وعظ، با جماعتی افسرده دل مرده، ره از عالم صورت بعالم معنی نبرده. دیدم که نفسم درنمیگیرد و آتشم در هیزم تر اث…
| در جامع بعلبک وقتی کلمه ای همی گفتم بطریق وعظ، با جماعتی افسرده دل مرده، ره از عالم صورت بعالم معنی نبرده. دیدم که نفسم درنمیگیرد و آتشم در هیزم تر اثر نمیکند. | |
| دریغ آمدم تربیت ستوران و آینه داری در محلت کوران. ولیکن در معنی باز بود و سلسله سخن دراز. در معنی این آیت که و نحن اقرب الله من حبل الورید، سخن بجائی رسانیده بودم که میگفتم | |
| دوسـت نزدیکـتـر از مـن بـه منسـت | وین عجبتر که من از وی دورم |
| چه کنم با که توان گفت که دوست | در کـنـار مـن و مـن مـهـجــورم |
| من از شراب این سخن مست و فضاله قدح در دست، که رونده ای در کنار مجلس گذر کرد و دور آخر در او اثر کرد. و نعره ای چنان زد که دیگران به موافقت او در خروش آمدند و خامان مجلس بجوش. | |
| گفتم: سبحان الله دوران باخبر در حضور و نزدیکان بی بصر دور | |
| فـهم سـخـن چـون نکـند مـسـتـمـع | قـوت طـبـع از متـکـلـم مجـوی |
| فــســـحـــت مــیــدان ارادت بـــیــار | تـا بـزند مرد سخـن گوی گوی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
