سلیمان حسنی
چو میــــــلادِ امــام المرسلیــن شد
پُر از عطــــرِ بهــــاری عالمین شد
به ارض آمـد ملک ٬ از آسمـــان ها
زمین وآسمـــان با هم عجیـــن شد
شده شرمنده خـــورشیدِجهـــانتاب
نبی شمسِ جهــــان٬رویِ زمیـن شد
خــدا گفتــــا به صنع خویش احسن
میـــانِ بنـــــــدگانش بهـترین شد
نمــایان شد رخِ زیبــــــــایِ احمــد
زمستــــان رفت ٬ دنیــا فرودین شد
چو گُل از گُل شکفتـــــه از لبـــانش
جهـــان پُرعطـر و بــویِ یاسمین شد
ولایـــش در صــــــراطِ روزِ آخــــر
صفـــــایِ جـــانِ اصــحابِ یمین شد
همــــــــهْ محــــوِ کلامِ دلنشیـن اش
مبشّـر بهـــرِ قــــــــرآنِ مبیـــن شد
برایِ قــــربِ حـــق ٬ از بهــرِ مَـردم
وجــودش عُـــروة الوثقـــایِ دین شد
کنــون در این زمــــــانِ پـُر عـداوت
برایِ مسلمیــــن ٬ حَبـــل المتیــن شد
لبِ پُر خنـــده و دستــــــانِ گــرمش
تسلیٰ بخـــشِ دل هــــایِ غمیــن شد
خلقنَـــــــاالاِنْسِ فیٖ اَحســنِ تقـــویم
برایِ ســــافلین تفسیــــرِ تیــــن شد
کُنَد تقـدیم حـــــامی شعــرِ خــود را
نصیـــبش خــدمتِ اهــلِ یقیـــن شد
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
