جريان گرفت در ريه ات قحطي نفس
دستت دوباره در پي كپسول مي دويد
تاول فقط به راه گلو زخم مي زد و 
شكر خدا كه حنجره ات را نمي بريد
*
دنبال قرص هاي تو از جا پريدم و
دستم گرفت بر لب ليوان و آب ريخت
لبريز بود بغض درون نگاه من
يك دفعه بي مقدمه و بي حساب ريخت
*
بابا نفس بكش… به خدا خوب مي شوي
تنها، حماسه ي نفست خواهش من است
قرآن بخوان دوباهر برايم، بخوان پدر
باور بكن صداي تو آرامش من است 
*
اين تخت قتلگاه شده بعد رفتنت 
مادر نشسته و تو را زار مي زند
هر وقت او بلند شد از جا توان نداشت
ديدم مدام تكيه به ديوار مي زند