تـیر و تـیغـسـت بـر دل و جـگـرمغـم و تــیـمـار دخــتــر و پــســرمهم بـدینسان گدازدم شب و روزغـــم و تـــیــمـــار مـــادر و پـــدرمجـگرم پـاره اسـت و…
| تـیر و تـیغـسـت بـر دل و جـگـرم | غـم و تــیـمـار دخــتــر و پــســرم |
| هم بـدینسان گدازدم شب و روز | غـــم و تـــیــمـــار مـــادر و پـــدرم |
| جـگرم پـاره اسـت و دل خـستـه | از غــــم و درد آن دل و جــــگـــرم |
| نه خـبـر می رسـد مرا ز ایشـان | نـه بـدیشـان همـی رسـد خـبـرم |
| بــازگـشـتــم اسـیـر قـلـعـه نـای | ســود کـم کــرد بــاقــضــا حــذرم |
| کـمـر کـوه تـا نشـسـت منسـت | بــر مـیـان دو دســت شـد کـمـرم |
| از بـلـنـدی حـصـن و تـنـدی کـوه | مـنـقـطـع گـشـت از زمـین نـظـرم |
| من چـو خواهم که آسمان بـینم | ســر فــرود آرم و زمــیــن نــگــرم |
| پـسـت می بـینم از همه کـیهان | چـون هما سـایه افـکند بـه سـرم |
| از ضعیفی دسـت و تـنگی جـای | نیسـت ممـکـن کـه پـیرهن بـدرم |
| از غـم و درد چـون گـل و نرگـس | روز و شب با سرشک و با سهرم |
| یــا ز دیــده ســتــاره مــی بــارم | یـا بـه دیـده سـتـاره مـی شـمـرم |
| ور دل من شـدسـت بـحـر غمان | مـن چــگـونـه ز دیـده در شــمـرم |
| گـشـت لـالـه ز خـون دیـده رخـم | شـد بـنفشـه ز زخـم دسـت بـرم |
| هـمـه احـوال مـن دگـرگـون شـد | راســت گـویـی ســکــنـدر دگــرم |
| که درین تـیره روزی و تـاری جای | گــوهـر دیـدگــان هـمـی ســپــرم |
| بــیــم کــردســت در دل امــنــم | زهـر کـردســت رنـج تــن شـکـرم |
| پـیش تـیری کـه این زنـد هـدفـم | زیـر تـیغـی کـه آن کـشـد سـپـرم |
| آب صـافـی شـدسـت خـون دلم | خــون تــیـره شـدســت آب سـرم |
| بـــودم آهــن کــنــون ازو زنــگــم | بـــودم آتـــش کــنــون ازو شــررم |
| نـه سـر آزادم و نـه اجــری خــور | پـس نه از لشـکـرم نه از حـشـرم |
| در نـیـابــم خـطـا چـو بـی خـردم | ره نـبـینـم همـی چـو بـی بـصـرم |
| نـشـنـوم نـیکـو و نـبـینـم راسـت | چـون سـپـهر و زمـانـه کـور و کـرم |
| محـنت آگین شدم چـنانکه کنون | نــکــنــد هــیــچ شـــادیئی اثـــرم |
| ای جهان سختـی تـو چند کشم | وی فـلـک عـشـوه تـو چـنـد خـرم |
| کاش من جـمله عیب داشتـمی | چـون بـلـایسـت جـمـلـه از هـنـرم |
| بــر دلـم آز هـرگـز ار نـگــذشــت | پــس چـرا مـن زمـان زمـان بــتـرم |
| بـستـد از من زمانه هر چـه بـداد | راضـیـم بــا زمـانـه سـر بــه سـرم |
| تـا بـه گـردن ازین جـهان چـو روم | از هـمــه خــلــق مــنـتــی نـبــرم |
| مال شد دین نشد نه بـر سـودم | رفت هش ماند جـان نه بـر ظـفرم |
| این همه هست و نیستم نومید | کـــه ثـــنــاگــوی شـــاه دادگـــرم |
| پــادشـا بــوالـمـظـفـر ابــراهـیـم | که ز مدحـش سرشتـه شد گهرم |
| گـر فـلـک جـور کـرد بــر تــن مـن | پــادشـا عـادلـســت غـم نـخــورم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
