تويي كه فرصت ابراز حرف هايت نيست 
جسارتي است غمي كه در صدايت نيست 
تو را ستاره ي خاموش خانه مي خوانم 
كه يك دريچه تاريك هم برايت نيست 
پري بگير از انديشه هاي نوراني 
كه در جهان صداهاي مست، جايت نيست 
غريبه مرد، كه از پشت كوه آمده اي 
نشان من بده قلبي كه مبتلايت نيست 
شباهتي است تو را با نسيم ، با دريا 
كه هر چه مي نگرم ، هرگز انتهايت نيست 
تو آسمان هم آغوش زمين بودي
كه روي دوش فراموش شهر جايت نيست 


منبع : كتاب از هشت بهار سرخ/ مجموعه شعر دفاع مقدس استان قم