دلـــا تـــا کـــی دریـــن کـــاخ مـــجـــازیکـنـی مـانـنـد طــفــلـان خــاک بــازیتــویـی آن دســت پــرور مـرغ گـســتــاخکـه بــودت آشـیـان بــیـرون …
| دلـــا تـــا کـــی دریـــن کـــاخ مـــجـــازی | کـنـی مـانـنـد طــفــلـان خــاک بــازی |
| تــویـی آن دســت پــرور مـرغ گـســتــاخ | کـه بــودت آشـیـان بــیـرون ازیـن کـاخ |
| چــرا زان آشــیـان بــیـگــانـه گــشــتــی | چـو دونـان جـغـد این ویرانه گـشـتـی |
| بــیـفـشــان بــال و پــر ز آمـیـزش خــاک | بـــپـــر تـــا لــنــگـــر ایــوان افـــلـــاک |
| بــبــیـن در رقــص ازرق طــیــلــســانــان | ردای نــور بـــر عـــالـــم فـــشـــانــان |
| هـــمـــه دور شـــبــــاروزی گـــرفـــتــــه | بــه مـقــصــد راه فــیـروزی گــرفــتــه |
| ولی هر یک چـو گـوی از جـنبـش خـاص | بــه چــوگــان ارادت گـشــتــه رقــاص |
| یـــکـــی از غـــرب رو در شــــرق کـــرده | یـکـی در غـرب کـشـتـی غـرق کـرده |
| شـــده گــرم از یــکــی هــنــگــامــه روز | یکـی شـب را شـده هـنـگـامـه افـروز |
| یـکـی حــرف سـعـادت نـقـش بــســتــه | یکـی سـر رشـتـه دولـت گـسـسـتـه |
| چـــنــان گـــرمــنــد در مــنــزل بـــریــدن | کــزیـن جــنــبــش نــدانـنــد آرمــیـدن |
| ز رنــج راهــشـــان فــرســـودگــی نــی | مــیــان را درد و پــا را ســودگــی نــه |
| چـه داند کـس کـه چـندین در چـه کـارند | هـمـه تــن رو شــده رو در کــه دارنـد |
| بـه هـر دم تـازه نـقـشـی مـی نـمـایـنـد | ولـیـکـن نـقــشــبــنـدی را نـشــایـنـد |
| عـنان تـا کـی بـه دسـت شـک سـپـاری | بــه هـر یـک روی «هــذا ربــی » آری |
| خـــلــیــل آســـا در مــلــک یــقــیــن زن | نــوای «لـــا احـــب الآفـــلـــیــن » زن |
| کــم هـر وهـم و تــرک هـر شــکـی کـن | رخ «وجـهـت وجـهـی » در یـکـی کـن |
| یـکــی بــیـن و یـکـی دان و یـکـی گـوی | یکی خـواه و یکی خوان و یکی جـوی |
| ز هـــر ذره بـــدو رویــی و راهــیــســـت | بــر اثــبــات وجــود او گــواهــیــســت |
| بـــود نــقــش دل هــر هــوشـــمــنــدی | کـه بــایـد نـقـش هـا را نـقـشـبـنـدی |
| بـه لـوحـی گـر هـزاران حـرف پـیـداسـت | نـیـایـد بـی قـلـمـزن یـک الـف راسـت |
| دریـن ویـرانـه نـتــوان یـافـت خــشــتــی | بــرون از قــالـب نـیـکــو ســرشــتــی |
| به خشت از کلک انگشتان نوشته ست | که آن را دست دانایی سرشته ست |
| ز لـوح خـشـت چـون ایـن حـرف خـوانـی | ز حــال خــشــت زن غــافـل نـمـانـی |
| بــه عــالـم ایـن هـمـه مـصــنـوع ظــاهـر | بـه صانع چـون نه یی مشـغول خـاطر |
| چــــو دیـــدی کــــار رو در کــــارگــــر دار | قــــیـــاس کــــارگـــر از کــــار بــــردار |
| دم آخــر کــزان کــس را گــذر نــیـســت | سـر و کـار تـو جـز بـا کـارگـر نـیـسـت |
| بــــــــدو آر از هــــــــمــــــــه روی ارادت | و زو جــو خــتــم کـارت بــر ســعـادت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
