من آن مرغـم کـه دامم دانه تـوسـتفـسـون وحـشـتــم افـسـانـه تـوسـتتـویـی کـاسـبــاب کـارم سـاز کـردیدر نــعــمــت بــه رویــم بـــازی کــردیکـرامـت کـر…
| من آن مرغـم کـه دامم دانه تـوسـت | فـسـون وحـشـتــم افـسـانـه تـوسـت |
| تـویـی کـاسـبــاب کـارم سـاز کـردی | در نــعــمــت بــه رویــم بـــازی کــردی |
| کـرامـت کـردی از خـدمـت پـسـنـدی | بــه تــوفـیـق ســجــودم سـربــلـنـدی |
| بـه راهت سـرمه سـا کـردی جـبـینم | کـشـیـدی سـرمـه چـشـم راه بــیـنـم |
| زبــانـم را بــه ذکــر خــود گــشــادی | دلــــم را ذوق یــــاد خــــویـــش دادی |
| بــه شـیـریـنـی و چــربــی از زبــانـم | نــهــادی لــقــمــه خــوش در دهـانــم |
| نــه بــر دنــدان ازو کــوبــی رســیـده | نـه از خـوردن گـلـو رنـجــش کـشـیـده |
| بــه شــکـر آن شــکـر گـفـتــاریـم ده | ز تــلـخـی رسـتـه شـیـریـن کـاریـم ده |
| بــه بــد گـفـتــن زبــان مـن مـگـردان | زبــــان مـــن زیـــان مـــن مــــگــــردان |
| ز کـلـکـم گـر جــهـد حــرف خـطـایـی | کــزان پــیــش آیــدم چــون و چــرایـی |
| خـط عـفـوم بــر آن حــرف خـطـاکـش | چـو کـلکـم زان میفـکـن در کـشـاکـش |
| گـــیـــاهـــی ام وفــــا پــــرورده تــــو | ز آب و گـــــــل بــــــــرون آورده تـــــــو |
| سـرم هسـت از هوا هر سـوی مایل | ولـی پــایـم بــه کـوی تـوسـت در گـل |
| گـلـی کـان پـای من گـیرد بـه کـویت | ازان گـل بـه کـه نـدهـد رنـگ و بــویـت |
| چـو غـنـچـه یکـدلـم گـردان درین بـاغ | چـو لـالـه کـن نـشـانمـنـدم یه یک داغ |
| درین ره حاصلی چون یکدلی نیست | دو دل بودن به جز بی حاصلی نیست |
| نـبــیـنـد پــسـتــه یـک مـغـز خـنـدان | چـــو بـــادام دو مـــغـــز آزار ســـنــدان |
| چــو خـوشـه پــرورد صـد دانـه در بــر | بـه هـر دانـه رسـد تـیـغـیـش بــر سـر |
| چـو غـنچـه یکـدل آمـد بـر وی از خـار | نـــیــابـــد بـــا هــزاران خـــنـــجـــر آزار |
| گـنـاه مـن اگــر از حــد بــرون اســت | هـزاران بــار ازان فـضـلـت فـزون اسـت |
| اگـر بــاشـد دو صـد خـرمـن گـنـاهـم | تـــوانــی ســوخـــتـــن از بـــرق آهــم |
| وگـر بــاشـد ز عـصـیـان صـد کـتـابــم | تــوانـی شـسـتــن از چــشـم پــرآبــم |
| بـه هـر گـلـرخ کـه کـردم سـرخ دیـده | کــنـون از هـر مــژه خــونــم چــکــیـده |
| خـــیـــال روی او از دیـــده شـــویـــم | از آن رو اشــک ســرخ آیــد بـــه رویــم |
| نـظـر گـر سـعـی در بــی آبــیـم کـرد | ســرشــک آبــی بـــه روی کــارم آورد |
| دو چـشم من دو رود است از ندامت | هــمــیـن بــس آبــرویـم در قــیــامــت |
| ازین سـودا رسـم شـاید بـه سـودی | رســان از مـن بــه پــیـغــمـبــر درودی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
