عنوان : كرامت باراني
شاعر  : حسين جلال پور

بيا پرندۀ دريايي كه تا سپيده نمي پايم
اگر چه بال و پرم سنگي ست، ولي مسافر دريايم
دلم به يمن كبوترها، به مرز عشق رسيد اما
هنوز خواهش يك پرواز، نشسته در رگ پرهايم
اگر در آتش توفانم ، دلم به عشق گره خورده است
كه بين آتش و خاكستر، هنوز سبز و شكوفايم
تمام وسعت بالم را، به آسمان تو مي بخشم
به سمت با تو گره خوردن – به سمت حادثه- مي آيم
تو از كرامت باراني و من – اگر چه تو ميداني –
به زير بارشي از زخمم و تا سپيده نمي پايم 

منبع : مجموعه شعر مقاومت استان بوشهر /به كوشش حيدر منصوري