ایمان کاظمی (متخلص به ایمان)
مژده چون میوَزد از جانب فردوس برین
در بهاران نَفس ِ قُدسِ ملائک به زمین
جامهی ِ سبزه کُند بر بدن گُلشن و باغ
نقشهیِ اطلسی و لاله به تن ، فروردین
مینگارد قلمِ مهر ، به دامانِ بهار
میکِشد سوسن و پُر میکُندش از نسرین
کودک غنچه نشانَد به دل ِ مادرِ برگ
به سَرِ شاخه شکوفا کند از گُل ، تزیین
هُدهُدِ خوش خبر از عشق نهد شانه به سر
در چمن میشود از طرْفِ هزاران تحسین
طُرقه در دشت کُند هِلهِله ، قُمری به چمن
از مِیِ تازه شود عارضِ سُنبل ، رنگین
مَرمرِ ابر ز جان چون بدمد نَفخهیِ صور
بلبلان شور نمایند و نگاران شیرین
سبزه و یاسمن و ماهی و حوضَتْ ، پُرْ آب
جشن نوروز کند جامِ وجودتْ ، زرّین
“نو بهار است در آن کوش که خوشدل باشی”
عسل خواجه به شعرِ ترِ ِ «ایمان» ، تضمین
فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران