پرستش مددی
از بوسه هایت چنته ی احساس من لبریز
دریای اشعارم شد از اخلاص من لبریز
از باغ های سبز لبخندت گذر کردم
از عطر تو سرشاخه های یاس من لبریز
با هر نگاهت می نویسم یک غزل در خویش
در بیت بیتش شربت گیلاس من لبریز
عاشق تر از گلهای باغ آرزو هستم
در شعر چشمانت تب ریواس من لبریز
جام نگاهم از می لبخند تو خالیست
تقدیر های خسته از میراث من لبریز
صحن ” پرستش ” گاه من بر گونه ات پیداست
سوگند تو بر تیغه ی الماس من لبریز
پرستش مددی
۱۳۹۵.۱۰.۱۲
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
