اله یار خادمیان
باغِ آرزوها
رویِ برگِ زردِ من ،ازسبز،خالی ،مانده است
زآن همه آتش سرودنها زغالی مانده است
سا لها گفتیم و گوشی با ور ما را نشد
برسکوتم شعله ی آوازِ کا لی مانده است
چشمه ها خشکید و باغِ آرزوها گل نکر د
قصه هامان رویِ کاغذهایِ لالی مانده است
رو ز ها د ر بسترِ شبها یِ شبنم زا ر مُرد
بر سیا هستا نمان اشکِ زلالی مانده است
جمع رفته ، جام رفته، پخته رفته، خام، هم
نقشِ معشوقی به دیوارِ سفالی مانده است
با ل ها د یروز از پر و ازِ بازی بود پر
برگی از بال ِ پرستویِ شمالی مانده است
دشت ِمجنون دیده ،من دیو انه ام یا نیستم ؟
کیستم دستم به زنجیرِ سوا لی مانده است
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
