آن لعـبـت کـشـمیر و سـرو کـشـمرچــو مــاه دو هـفــتــه درآمـد از دربــــــا زیـــــور گــــــردان کــــــارزاریبــا مــرکــب تــازی و خــنــگ زیـوردر …
| آن لعـبـت کـشـمیر و سـرو کـشـمر | چــو مــاه دو هـفــتــه درآمـد از در |
| بــــــا زیـــــور گــــــردان کــــــارزاری | بــا مــرکــب تــازی و خــنــگ زیـور |
| در زلــف دوتــایــش جــمــال پـــیــدا | در چـشـم سـیاهش دلـال مضـمـر |
| سینه ش چـو ز سیم سپـید تـخـتـه | جـعدش چـو ز مشک سیاه چـنبـر |
| بنشست چو یک توده گل به پیشم | بــربــود دل مـن بــدان دو عــبــهـر |
| گـفــتــا کـه هـمـایـونـت بــاد و فــرخ | این عید و صـد عید و جـشـن دیگر |
| بــخـت تــو چـو نـام تـو بــا سـعـادت | روز تــو چــو رخــســار مــن مــنـور |
| گـفـتـم کـه بــوم بــا سـعـادت و عـز | بــا دولـت و اقـبــال و نـصـرت و فـر |
| آن بـــنــده کــه هــر روز بـــامــدادان | بــوسـد ز مـی قـصـر شـاه صـفـدر |
| مـحـمـود شـهـنـشـاه سـیـف دولـت | تــاج سـر شـاهـان هـفـت کـشـور |
| آن شـــاه مــظـــفــر امــیــر غـــازی | فـرزنـد شـهـنـشــاه ابــوالـمـظـفـر |
| در دولــت عــالــی چــو روح در تـــن | در ملکت بـاقی چـو عـقـل در سـر |
| ای دســـت بـــزرگـــی تـــو نــهــاده | بــر تــارک دولـت ز عـدلـت افـسـر |
| ای کشـتـی خـشـم تـو را همیشـه | حــلـم تــو بــه دریـای عـفـو لـنـگـر |
| بــر کـف تــو فـرضــســت مـال دادن | زیرا که شـدسـت از سـخـا تـوانگر |
| بـــا عــز کــف تـــو بـــیــافــت بـــاده | چـون روی ولـی تـو گـشـت احـمـر |
| تـــا زر بـــر تـــو خـــوار دیــد خــود را | چـون روی عدوی تـو گشـت اصـفر |
| مؤمـن ز حـسـام تـو گـشـتـه ایـمـن | کـافــر ز ســنـان تــو بــرده کـیـفــر |
| گــردون بــه بــر هـمــت تــو مــرکــز | دریـا بــه بــر کـف تــو چــو فــرغــر |
| هر خـامه کـه نامت نبـشـت خـواهد | بــدود بــه سـر و دیـده روی دفـتـر |
| هـر خـطـبــه کـه نـام تــو بــرد روزی | گـردون شــود از افــتــخــار مـنـبــر |
| گــویـی کــه قــضــا را خــدایــگــانــا | بــا خـنـجــر تــو کـرده انـد هـمـبــر |
| هـر جــا کـه قـضـا رفـت خـنـجـر تــو | آنــجــا بــرســد بـــا قــضــا بــرابــر |
| از بـس که بـر او مهر نصـرت تـسـت | مـانـنـده کـان گـشـت پــر ز گـوهـر |
| وز بـس کـه بـر او فـتـح داده بـوسـه | رویش همه شد سر به سر مجدر |
| شــاهــا تــو ســلــیـمــان روزگــاری | مــرغــان تـــو تــیــرهــای بـــا پـــر |
| چــون بـــاد تــو را مــرکــبــان تــازی | بـا بـاد هـمـه هـمـعـنـان و هـمـبـر |
| آمــد مــلــکـــا عـــیــد و رفـــت روزه | بـنشـین بـه مراد و بـخـواه سـاغـر |
| در دولـــت و اقـــبـــال بـــاش دایـــم | بــگـذار جـهـان و ز جـهـان بـمـگـذر |
| مـیـمـون و هـمـایـونـت عــیـد تــازی | عـیـد رمـضـان و ســنـت پــیـمـبــر |
| مـقــبــول کـنـاد از خــیـر و طــاعــت | روزی ده خــــلـــق ایـــزد اکــــبــــر |
| بـــادات مـــصـــون بـــقـــای دولـــت | تـا هـسـت همـیشـه فـلـک مـدور |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
