بابا نشانده اي باز من را به روي شانه 
بي بال و پر كبوتر، برگشته آشيانه 
تابوت من دستت گل بوسه مي نشاند
رقصي به شانه هايت دارم در اين ميانه 
بابا چه با شكوه است، تخت روانم امروز!
دامادي ام نمي شد اين طور جاودانه 
اين پاره پيرهن را بوييد چشم هايت
يعقوب! روشني يافت چشمت از اين نشانه 
گرگان قصه اما اين بار تن دريدند
يوسف شهيد و بر دست آورده شد به خانه

بين بهشت زهرا نامم نوشته شد پس
خاك بقيع را دل! كمتر بكن بهانه
بر سنگ قبر حك كن بابا سروده ام را 
«هيهات منالذله» مضمون اين ترانه 

منبع : كتاب از هشت بهار سرخ/ مجموعه شعر دفاع مقدس استان قم