اي شاخه ها! دوباره كبوتر مي آورند
اي كوچه ها! شقايق پرپر مي آورند
فصلي دگر زسوختن آغاز شد
از شهر عشق، شعله ي ديگر مي آورند
اي وسعت خزان زده! گاه شكفتن است
گل هايي از بهار، فراتر مي آورند
تا در دل عقيم زمين، گل كند بهشت
مرداني از قبيله كوثر مي آورند
آيينه ي شكسته ي در خون نشسته را
از معبد ستاره و سنگر مي آورند
تا پر شود زعطر زلالي ، فضاي خاك
يك آسمان صداقت پر پر مي آورند
اي عابران اشك زده! سر در گمي بس است
فردا هزار پنجره باور مي آورند