عنوان : آلاله هاي عشق
شاعر   : زينب ممبيني

امشب جنوني تازه مي خواهد نوشتن
احاس بي اندازه مي خواهد نوشتن
بي شك حضوري ديگري دارد دل من
امشب ببين بال و پري دارد دل من
در وسعت جان راهپيماي تو بودم
هر جا به دنبال تو و جاي تو بودم
ديدم تو اي در بغض سنگرها نشسته
خونين تن و خونين دل و چون ني شكسته
در خاكريز و خط خنجرها تويي تو
اين رد باقي تا به فردا تويي تو
هر جا كه ميدان عمل ميدان خون ايت
آنجا تويي، آنجا تو را دشت جنون است

تو مرز دار باغ باورهاي عشقي
تو چلچراغ سبز سنگرهاي عشقي
آلاله هاي عاشقي را رنگ دادي
بر سينه سرخان سحر آهنگ دادي

پر مي گشايي شاد و بال افشان و تنها
در آسمان تا بي كران تا كهكشانها
انبوه سبز واژ هاي را مي شمارم
بر سبزه چين قاب عكست مي گذارم
گم گشته ام، گم در هواي با تو بودن
من ماندم و تنها فقط از تو سرودن
اينجا مگر آغاز فصل سادگي هاست
ياابتداي وسعت دلدادگي هاست
پرواز كردي، رفته در معناي بي مرز
گم گشته اي در اوج در يك جاي بي مرز
تقدير تو با عشق رفتن تا رسيدن
تقدير من آه دريغ از دل كشيدن
والاتر از آني كه مدحت را بگويم
زيباتر از آني كه در شعرت بجويم
امشب قلم ياراي چرخيدن ندارد
مي پرسمش گويد كه پرسيدن ندارد
الحق جنوني تازه مي خواهد نوشتن
احساس بي اندازه مي خواهد نوشتن

منبع : از حنجره ي كارون، مجموعه شعر دفاع مقدس شاعران استان خوزستانبه كوشش بهمن ساكي