طلعت خیاط پیشه
خدا کند که بغض ِ غم بیک اشاره بشکند
میان ِ صحن ِ باوری دلی شبانه بشکند
پُر از هوای غربتم سلام ِ من به گنبدت
مگر هوای گنبدت شب ِ زمانه بشکند
سپرده ام بدست تو تمام ِ دست ِ التجا
دلی که بَست ِتو شده چه عاشقانه بشکند
غزل غزل سروده ام در این هوای چون قفس
خدا کند شبی قفس بیک ترانه بشکند
گره زدم دلی غریب به آن ضریح آشنا
بخوان مرا که بغض ِ غم در آستانه بشکند
قسم به مشهدت (طلا) غریبه مانده در وطن
میان ِ استغاثه ای که حجم ِ خانه بشکند
از دستان زائر التماس ِ دعا دارم
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران