از يامان رفته كم كم فرياد همسنگري ها
باوركنيد اي خفت در خويشتن بستري ها
لبخند هاي دروغين پايان ماجرا نيست
عفريته هايي كه در كمين است در پشت اين دلبري ها
آهسته تر گام بردار اي خيال و هوس گرم!
با بوي شيطان عجين است قصر بلور پري ها
دنيايتان زخم مي شد از نعره ي زخم هايم
مي خفت اگر روزگاري آشوب خنيا گري ها
مردان ، كسل؛ شيهه ها سرد نشخوار ونان در هم آميخت
من ماندم و توسني مست سرگرم جنگاوري ها
هر كودكي را بيني بر گرده ي گردبادي 
روزي كه اينجا بپيچد، طوفان عصيانگري ها
گفتند خاموش باشم از درد چيزي نگويم
فرياد كردن، گناه است در شهر كاكل زري ها 

منبع : كتاب از هشت بهار سرخ مجموعه شعر دفاع مقدس استان قم