آینه در آینه

احمد البرز

جلوه ای که پیش هر آیینه می نازد تویی
جلوه ای که آب را ، آیینه می سازد تویی

گرچه در انوار خورشید نمایان ذره است
پیش ظلمت ، آنکه با مهتاب می بازد تویی

در خرابی های ما ، امید سازش می شوی
در خرابی ها اگر چیزی نمی سازد تویی

شاهد دنیای مایی ، ماجرای ما جداست
اسب امیدی ، که بر هر عرصه می تازد تویی

سینه ی اتشفشان ما ، دلش نابود شد
آنکه پیش دیگران ، بر من نمی نازد تویی

اوج تو بالا بلندی میکند ، بر بال عشق
آنکه بی لیلی ، دلش را شوق افرازد تویی

شعله ی تقدیر تو ، خاکسترش ققنوس شد
آنکه ابراهیم را ، در آتش اندازد تویی.

احمد البرز 1395.08.05

بخش غزل | پایگاه  خبری شاعر

منبع: سایت شعر ایران