آرش وفایی – امید …

در بین آدم های دورت می شود خود بود؟
ترجیح شد هر لحظه را در بسترت باشی

چک میکنی یک صفحه را شاید که جویا شد
جویا تو بودی و باید در هر غمت باشی،

پاییز رفت و شاپرک مرد و گلی پژمرد
باید در فکر غرور و یک دروغ و باورت باشی،

هر لحظه را سر کردم و سر شد به رویایم
آنجا که من تنها که شاید در سرت باشی

جز تو در هر نگاه، هر غنچه ای یخ بست،
امید، تو صاحب فال و عشق بهترت باشی

افسانه می خواندم تو را در هر قدم با شعر
تو باید بر فکر پرواز و رویایی که هم-سرت باشی

قسمت نکردم با کسی و افتادم از پایی که تنهایی
من رفتم ، اما تو سعی کن تنها خودت باشی…