میرعبدالله بدر ( قریشی)
ای شوخ فدای سر تو جان و تن من
دل را به فدای تو کنم یا بدن من ؟
قربان نگاه تو کنم هردو جهان را
با تیر نظر گر بزنی تو به منِ من
افسوس که پژمرده گل عشق تو در دل
بی مهریِ تو سوخته عمریِ چمنِ من
از ناله به جز درد نوایی ننوازم
کردی به غمت تلخ تو شیرین سخن من
تا زهرِ فراقِ تو چشیده دل زارم
هر لحظه رود جان و روان از بدنِ من
رفتم به ره ِ عشق مسافر شده یک عمر
بی خانه شدم خاک درت شد وطن من
آتش زده به صبر دلم مرگ کجایی؟
این غم شده هم گورکنِ و هم کفنِ من
صد طعنه شنیدم که به او شکوه نمودم
تا چند ملامت شده دوزم دهن من !؟
از بهر خدا مرحمتی کن به دل زار
یکبار نگر قلبِ شکن در شکنِ من
م.ع.بدر
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
