خــوش نـغــمـه مـغـنـی حــجــازیایـن نـغـمـه زنـد بــه پــرده سـازیکـز کـعـبـه چـو بـازگـشـت مـجـنونبــا شــوقـی از آنـچــه بــود افـزونمـحــمـل بــه …
| خــوش نـغــمـه مـغـنـی حــجــازی | ایـن نـغـمـه زنـد بــه پــرده سـازی |
| کـز کـعـبـه چـو بـازگـشـت مـجـنون | بــا شــوقـی از آنـچــه بــود افـزون |
| مـحــمـل بــه دیـار لـیـلـی افــکـنـد | ســررشــتــه وصـل یـافـت پــیـونـد |
| آمـد شـد پــیـش سـاخـت پـیـشـه | جـــویــان وصـــال او هــمــیــشـــه |
| چـــون ســـر زدی آفـــتـــاب خـــاور | در راه طـــلـــب شـــدی تــــکـــاور |
| آیـــیـــن وفـــا ز ســـر گـــرفـــتـــی | راه در دوســــت بــــرگـــرفـــتــــی |
| جــامــی ز مــی طــلــب لــبــالــب | بـــردی بــر دوســت روز تــا شــب |
| چـون ظـلمت شـب عـلم کشـیدی | خـود را بــه حـریـم غـم کـشـیـدی |
| در کــلــبـــه خـــود مــقــام کــردی | آســـایــش شـــب حـــرام کـــردی |
| هـر چــنـد کــه دوســت را نـدیـدی | بـــا او گــفــتـــی و زو شــنــیــدی |
| چــون یـکــچــنـدی بــر ایـن بــرآمـد | صـــد بـــار دل از زمــیــن بـــرآمـــد |
| آن واقــعـــه فــاش شـــد در افــواه | گـشــتــنـد کــســان لـیـلـی آگــاه |
| در گــفـــتـــن ایــن فـــســـانــه راز | نــمــام زبـــان کــشــیــد و غــمــاز |
| مـشـروح شـد ایـن حــدیـث درهـم | بـــا مـــادر لـــیــلـــی و پـــدر هــم |
| یـک شــب ز کــمــال مــهـربــانــی | در گــوشــه خــلــوتــی کــه دانـی |
| فـرزنـد خــجــســتــه را نـشـانـدنـد | بـر وی ز سـخـن گـهـر فـشـانـدنـد |
| کــای مـردم چــشــم و راحــت دل | کــم شـــو نــمــک جـــراحـــت دل |
| هر چـنـد کـه چـرخ پـرده دار اسـت | در پــرده دری سـتــیـزه کـار اسـت |
| کــــــم دوز پـــــــرده ای ز آغـــــــاز | ک آخــر نــکــنــد دریــدنــش ســاز |
| هر شـب کـه ز مـشـک پـرده بـندد | از پـــرده دری ســحـــر بـــخـــنــدد |
| یک گـل بـه نـقـاب غـنـچـه ننهفـت | کـز جـنـبـش بـاد صـبـح نشـکـفـت |
| یـک دانـه نــشــد بــه پــرده خــاک | کـان پـرده نگـشـت عـاقـبـت چـاک |
| خـلـق از تـو و قـیـس آنـچـه گـوینـد | زان قـصـه نـه نـیـکـی تــو جــویـنـد |
| زیـن گــونــه حــکــایـت پــریـشــان | رسـوایـی تــوســت قـصـد ایـشـان |
| بــشـنـیـد صـبــا ســحــر ز بــلـبــل | آوازه پــــــــــــرده داری گــــــــــــل |
| بـر وی نفـسـی دمـید و بـگـذشـت | آن پــرده بــر او دریـد و بــگـذشــت |
| زان پیش که این سخن شود فاش | افـتـد سـمـری بــه دسـت اوبــاش |
| کـــوتــــه کـــن ازان زبــــان مـــردم | بـــــر در ورق گـــــمـــــان مـــــردم |
| دیـوار چـو سـسـت شـد ز یـک نـم | از یــک دو نــم دگـــر شـــود خـــم |
| گـــر رو نــنــمــایــدش ز مــعـــمــار | پــشــتــیـوانـی شــود نـگـونـســار |
| آتـــش بـــنـــشـــان ز آســـتـــانـــه | نـابــرده عـلـم بــه ســقـف خــانـه |
| چـون شـعله بـه سـقف خـانه گیرد | صــد حــیـلــه اگــر کــنـی نـمــیـرد |
| بــــردار ز قــــیـــس عــــامـــری دل | وز صــحــبــت او امــیـد بــگــســل |
| رفـتـن ز درت نـه رای قـیـس اسـت | تـو کعـبـه و قیس بـوقبـیس اسـت |
| لــیــکــن تــو مــکــن بــرای او کــار | از پـهـلـوی خـود بـیـفـکـن ایـن بــار |
| یـاری کـه ازو بــه دل غـبــار اســت | یارش نـکـنی لـقـب کـه بـار اسـت |
| مـپـسـنـد بــه گـردن خـود ایـن بــار | بــر دامــنــت ایــن غــبــار مــگــذار |
| در ســتــر عـفـاف بــاش مـسـتــور | دیـگـر مـدهـش بـه خـانـه دسـتـور |
| مـسـتــور کـه رخ نـهـفـتــه بــاشـد | چـون غـنـچـه نـاشـکـفـتـه بــاشـد |
| آســـوده بـــود بـــه طـــرف گــلــزار | رســوا نــشــود بــه کــوی و بــازار |
| وان دم کـه گـشـادچـهره چـون گل | زد نـعـره عـشـق و شـوق بــلـبــل |
| از طـارم گـلـبــنـش شــکـســتــنـد | بــا شـاخ گـیـاه دسـتـه بــسـتــنـد |
| گـــردانـــیــدنـــد گـــرد هــر کـــوی | بـــردنــد بــه هــرزه آبـــش از روی |
| هر چـنـد کـه دامـن تـو پـاک اسـت | وز طـعنه حـاسـدت نه بـاک اسـت |
| آلــوده هــر گــمــان چــه بــاشــی | افـتـاده بـه هـر زبــان چـه بــاشـی |
| آن را کـه ز درد سـر مـعـاف اســت | طـبـعـش خـالـی ز انـحـراف اسـت |
| از درد ســـر عــصـــابـــه رســـتـــن | بـهتـر که بـه سـر عصـابـه بـسـتـن |
| لـیـلـی مـی کـرد پـنـدشـان گـوش | از آتـش قـیـس سـیـنـه پــر جـوش |
| ایـشـان بــا قـیـس بــر سـر جـنـگ | لـیـلـی بـی قـیـس بــا دلـی تـنـگ |
| ایـشــان بــر قــیـس نــاســزاگــوی | لـیـلـی او را بــه جــان دعــا گــوی |
| ایـــشــــان بــــا قـــیـــس آب و آذر | لـیـلـی بــا او چــو شــیـر و شــکـر |
| ایـشــان ز بــرون بــه پــنــدگــویـی | لــیـلــی ز درون بــه مــهـرجــویـی |
| چـــون رو بـــه دیـــار آن دل افـــروز | شـد قـیس روان بـه رسـم هـر روز |
| افــــتــــاد دوچــــار او عــــجــــوزی | هـمـچـون خـر پــیـر پــشـت کـوزی |
| رویـی کـه ز سـخـتــی و درشـتـی | شـاید صـفتـش بـه سـنگپـشـتـی |
| از کـــشـــمــکـــش حـــوادث دهــر | فـرقـی چـو کـدو ز مـوی بـی بــهـر |
| خــالــی ســر او ز زیــب مــعــجـــر | عـــاری تـــن او ز ســـتـــر مـــیــزر |
| وامـانـده دو لــب ولـی نـه خــنـدان | چــون فــرج دهـان تــهـی ز زنــدان |
| چشمش چو دهان بـه جـز یکی نه | در دجــــالــــی او شــــکــــی نـــه |
| زان صـورت زشـت و شـکـل هـایـل | فـــالـــی بــــدش اوفـــتـــاد در دل |
| کان کس که نخست بـیند این روی | آخـر ز خـوشـی کـیـش رسـد بـوی |
| بــیــچــاره چــو بـــا دل پــریــشــان | شــد هـمـدم مـاه مـهـر کـیـشــان |
| آن مـه ز حـدیث شـب خـبـر گـفـت | نــاســـازی مــادر و پـــدر گـــفـــت |
| گـفــتــا بــنـگـر چــه پــیـشــم آمـد | بــر ریـش جــگـر چـه نـیـشـم آمـد |
| از عـشـق تـو داشـتـم دلـی نـیش | شـد زخـم جــدایـیـت بــر آن ریـش |
| از یــکــشـــبـــه فــرقــت تـــوام دل | می سوخت به سان شمع محفل |
| اکـنون کـه کـشـد بـه مـاه یا سـال | هم خود تـو بـگو که چون بـود حال |
| از آمــــدن تــــو صــــد بــــلــــایـــم | گــر زانـکــه رســد بــه تــنـگـنـایـم |
| زان مـی تــرسـم کـه نـاپــسـنـدی | نـــاگـــه بـــرســـانـــدت گـــزنــدی |
| مـجـنـون چـو شـنید این سـخـن را | زد چـــــاک ز درد پـــــیــــرهــــن را |
| جــانـی و دلـی ز غـصـه جــوشــان | بــرگـشــت بــدیـن نـوا خــروشــان |
| کای دل پس از این صبور می بـاش | وز هر چـه نه صـبـر دور مـی بـاش |
| گر رد تـو کـرد دوسـت غـم نیسـت | آن رد ز قـبــول غـیـر کـم نـیـســت |
| هــجـــری کـــه بـــود مــرا دلـــبـــر | وصل اسـت و ز وصل نیز خـوشـتـر |
| هر کـس کـه نـه بـر رضـای جـانـان | دارد هـــوس لــــقــــای جــــانـــان |
| در دعـوی عـشـق نـیـسـت صـادق | نـتــوان لــقــبــش نـهـاد عــاشــق |
| عـاشـق کـه بـود ز خـویش رسـتـه | بــــر خـــود در آرزو بــــبــــســـتـــه |
| افـــتـــاده بــــه خـــاک نـــامـــرادی | خــالـی ز غــم و تــهـی ز شــادی |
| فــارغ ز امــیــد و ایــمــن از بـــیــم | بــنـهـاده سـری بـه خـط تـسـلـیـم |
| از مـــحـــنـــت روزگـــار بـــی غـــم | از هـــر چـــه رســـد ز یـــار خـــرم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
