هـر کـه بـه دنـبــالـه کـامـی بـودپـیش تـو چـون بـنده غلامی بـودشـاخ جـوانـیـم ز سـر بـشـکـنـدگــر ز تــوام بــاز ســلـامـی بــودمـاه کـه در نـیـم بــ…
| هـر کـه بـه دنـبــالـه کـامـی بـود | پـیش تـو چـون بـنده غلامی بـود |
| شـاخ جـوانـیـم ز سـر بـشـکـنـد | گــر ز تــوام بــاز ســلـامـی بــود |
| مـاه کـه در نـیـم بــمـانـد تــمـام | پـیـش رخـت نـیـم تـمـامـی بــود |
| خـون دلم خـوردی و بـگذاشـتـی | جـرعـه بـاقی که بـه جـامی بـود |
| نیز خـوشم کز لب چـون آتـشـت | هر که نشد سوختـه خامی بـود |
| جـانـش بـه صـیـاد نـبـاید سـپـرد | هر که چو من بـستـه دامی بـود |
| دوش به خسرو شکری داده ای | زان لب جان بخش که دامی بود |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
