ای ز تــو شــق خــرقــه مــاه مــنــیــرپــیـش تـو مـهـر آمـده فـرمـان پــذیـرقـصـر نـبــوت بـه تـو چـون شـد بــلـنـدکـسـر بـه مـقـصـوره کـسـری فـکـند…
| ای ز تــو شــق خــرقــه مــاه مــنــیــر | پــیـش تـو مـهـر آمـده فـرمـان پــذیـر |
| قـصـر نـبــوت بـه تـو چـون شـد بــلـنـد | کـسـر بـه مـقـصـوره کـسـری فـکـند |
| چـــتـــر فــرازنــده فــرقــت ســـحـــاب | سـایـه نـشـیـن چـتــر تــو را آفـتــاب |
| سـایـه نـدیـدت بـه زمـیـن هـیـچ کـس | نـور بــود ســایـه خــورشـیـد و بــس |
| جـــانــت ز آلـــایــش تـــن پـــاک بـــود | سـایه نـیـنـداخـت بـر ایـن خـاک تـود |
| دیـده تــو هــم ز پــس و هـم ز پــیـش | دیده چـو چـشـم همه عـالم ز پـیش |
| روحـی و غـایـب نـه ز تـو هـیـچ سـوی | در نظرت هسـت یکی پـشت و روی |
| شـمـعـی و نـور از تــو رسـد جــمـع را | پــشــتــی و رویـی نـبــود شــمـع را |
| سـنگ سیه در کف تـو سـبـحـه سـنج | دل سـیهان را شده آن سـبـحـه رنج |
| بـــحــر کــرم مــوج زن از مــشــت تــو | مـقـســم آن فــرجــه انـگـشــت تــو |
| گــرســنــه و تــشــنــه هــزاران هــزار | گشتـه ازان جرعه کش و لقمه خوار |
| نخـل که بـودش بـه زمین سخـت پـای | جـسـت بــه فـرمـوده امـرت ز جــای |
| کـرد بـه هر سـو که تـو خـواندی خـرام | ساخت بـه هر جا که تو گفتی مقام |
| بــــر در غـــاری کـــه گـــذار تـــو بـــود | وز طــلـب خــصــم حــصــار تــو بــود |
| پـــرده چـــرا بـــافــت یــکــی جـــانــور | بــیـضــه بــرای چــه نــهــاد آن دگــر |
| تــا نـرســد زخــمــی از اهـل خــلــاف | آمـدت ایـن بــیـضـه گـر آن درع بــاف |
| مــایــده کــان نــیــم شــبــیــت آمــده | روزیــی از خـــوان «ابـــیــت » آمــده |
| «یطعمنی » طعمه و «یسقینی » آب | ایــنــت گــوارنــده طــعــام و شــراب |
| چــون لـب تــو لـقـمـه ز بــزغـالـه کـرد | لـقــمـه بــه زیـر لــب تــو نـالـه کــرد |
| گــفــت کــه آلــوده بــه زهـرم مــخــور | گـر چـه بـرد تـلـخـی زهـر این شـکـر |
| قـبــضـه ریـگـی کـه فـشــانـدی ز کـف | شــد بــصــر بــی بــصـرانـش هـدف |
| ســرمـه صــفـت نـور بــصــر را کـفـیـل | بــود کـه شـد در نـظـر خــصـم مـیـل |
| جــامـی عـاجــز کـه نـواسـاز تــوسـت | بـسـتـه لب از نکتـه اعـجـاز تـوسـت |
| گـر چـه گـهـروار چـو تــیـغ آمـده سـت | بـلـکـه گـهربـار چـو مـیغ آمـده سـت |
| خـواسـت بـه نـعـتـت گـهـری تـابـنـاک | ریخت ز رویش خوی خجلت به خاک |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
