فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 29 اردیبهشت 1403

نسیم قبول از جانب مصر وزیدن و محمل زلیخا را چون عماری گل به مصر کشیدن

چــو از مــصــر آمــد آن مــرد خــردمــنــدکـه از جــان زلـیـخــا بــگـســلـد بــنـدخـــبـــرهــای خـــوش آورد از عـــزیــزشتـهـی از خـویش و پـر کـرد …

چــو از مــصــر آمــد آن مــرد خــردمــنــدکـه از جــان زلـیـخــا بــگـســلـد بــنـد
خـــبـــرهــای خـــوش آورد از عـــزیــزشتـهـی از خـویش و پـر کـرد از عـزیزش
گـل بــخــتــش شــگــفــتــن کــرد آغــازهــمــای دولــتـــش آمــد بـــه پـــرواز
ز خــوابــی بــنــدهــا بــر کــارش افــتــادخــیـالــی آمــد و آن بــنـد بــگــشــاد
بـلـی هـر جـا نـشـاطـی یـا مـلـالـیسـتبـه گیتـی در ز خـوابـی یا خـیالیسـت
خوش آن کس کز خیال و خواب بگذشتسـبـکـبـار از چـنین گـرداب بـگـذشـت
زلــیـخــا را پــدر چــون شــادمـان یـافــتبــه تــرتــیـب جــهـاز او عـنـان تــافـت
مــهــیــا ســاخــت بــهــر آن عــروســیهــزاران لــعــبـــت رومــی و روســی
هـمــه پــســتــه دهـان و نــارپــســتــانعـذار و بــر گـلـسـتـان بــر گـلـسـتـان
نــهــاده عـــقـــد گـــور بـــر بـــنــاگــوشکشیده قوس مشکین گوش تـا گوش
چــو بــرگ گــل بــه وقــت صــبـــح تــازهز نــنــگ وســمــه پــاک و عــار غــازه
نـغــولــه بــســتــه بــر لــالــه ز عــنــبــرز گـــــوش آویــــزه کـــــرده لؤلؤ تـــــر
هــزار امــرد غـــلــام فـــتـــنــه انــگـــیــزبـه عشوه جان ستـان و غمزه خونریز
کـــلــاه لــعـــل بـــر ســـر کـــج نــهــادهگـره از کــاکــل مـشــکــیـن گـشــاده
ز اطــــراف کـــلـــه هـــر تــــار کــــاکـــلچــنـان کـز زیـر لـالـه شــاخ ســنـبــل
بــه بــر کــرده قــبــاهـای قــصــب رنــگچـو غنچـه نازک و چـون نیشـکر تـنگ
کــمــرهـای مـرصــع بــســتــه بــر مـویبـه موی آویخـتـه صـد دل ز هر سـوی
هـزار اســب نـکـو شــکـل خــوش انـدامبــه گـاه پــویـه تــنـد و وقــت زیـن رام
ز گــوی پـــیــش چـــوگــان تـــیــز دوتـــرز آب روی ســـــبـــــزه نــــرم رو تـــــر
اگـــر ســـایــه فـــکـــنـــدی تـــازیـــانـــهبــرون جــســتــی ز مــیــدان زمــانــه
چــو وحــشــی گــور در صــحــرا تــکــاورچـــو آبـــی مـــرغ در دریــا شـــنـــاور
شــکـن در ســنـگ خــارا کــرده از ســمگــره بـــر خـــیــزران افـــکــنــده از دم
بـــریــده کـــوه را آســـان چـــو هــامــونز فــرمـان عــنـان کـم رفــتــه بــیـرون
هـزار اشـتــر هـمـه صـاحــب شـکـوهـانسـراسـر پـشتـه پـشت و کوه کوهان
بــه تــن هـا کـوه امـا بــی ســتــون نـیز راه بــــاد رفــــتــــاری بــــرون نــــی
چــو زهـاد قــنــاعــت کــوش کــم خــوارچــو اصــحــاب تــحــمــل بـــار بـــردار
بـــریــده صـــد بـــیـــابـــان بـــر تـــوکـــلچــریـده خـار را چــون سـنـبــل و گـل
ز شـوق رهـروی بــی خــواب و خــوردانبـــر آهــنــگ حـــدی صــحـــرانــوردان
ز انـــواع نـــفـــایـــس صـــد شــــتــــروارخــراج کـشــوری بــر هـر شــتــر بــار
دو صـــد مــفـــرش ز دیــبـــای گــرامــیچـه مصری و چـه رومی و چه شامی
دو صــد درج از گــهــرهــای درخـــشــانز یــاقــوت و در و لــعــل بــدخــشــان
دو صــد طــبــلـه پــر از مـشــک تــتــاریز بـــان و عـــنــبـــر و عـــود قــمــاری
بـه هـر جـا سـاربـان مـنـزل نـشـین شـدهمـه روی زمـین صـحـرای چـین شـد
مــرتـــب ســـاخـــت از بـــهــر زلــیــخـــایـکـی دلـکـش عـمـاری حـجـلـه آسـا
مــقــطــع خــانــه ای از صــنــدل و عــودمـــوصـــل لـــوح هـــای وی زرانـــدود
مـرصـع سـقـف او چـون چـتـر جـمـشـیـدزرافشان قبه اش چون گوی خورشید
بـــــــرون او درون او هــــــمـــــــه پـــــــرز مــــــســــــمــــــار زر و آویــــــزه در
فــرو هــشـــتـــه بـــدو زربـــفــت دیــبـــابــه رنــگ دلــپــذیــر و نــقــش زیــبــا
زلــیـخــا را در آن حــجــلــه نـشــانــدنــدبـه صـد نازش بـه سـوی مـصـر راندند
بـــه پـــشــت بـــادپـــایــان آن عــمــاریروان شــد چــون گــل از بــاد بــهـاری
هـزاران ســرو و شــمــشــاد و صــنـوبــرسـمـن روی و سـمن بـوی و سـمنبـر
روان گــشـــتـــنــد گــویــی نــوبـــهــاریرخ آورد از دیــــــــــاری در دیـــــــــاری
بـه هر مـنـزل کـه شـد جـای آن صـنـم راخـــجـــالـــت داد بــــســـتــــان ارم را
غـلـامـان مـسـت جــولـان در تــک و تــازکــنــیــزان جــلــوه گــر از هــودج نــاز
فـــکـــنــده هــر کــنــیــز از زلــف دامــیشــکـار خــویـشــتــن کـرده غـلـامـی
کــشــیـده هـر غــلــام از غــمـزه تــیـریگــشــاده رخــنــه در جــان اســیــری
ز یـک ســو دلــبــری و عــشــوه ســازیز دیـگــر ســو نــیـاز و عــشــقــبــازی
هـزاران عــاشــق و مــعــشــوق در کــاربـه هـر جـا صـد مـتـاع و صـد خـریـدار
بــدیـن دســتــور مــنــزل مــی بــریـدنــدبـه سـوی مصر محـمل می کشـیدند
زلــیـخــا بــا دلــی از بــخــت خــشــنـودکـه راه مـصـر طـی خـواهد شـدن زود
شــب غــم را ســحــر خــواهـد دمــیـدنغـم هجـران بـه سـر خـواهد رسـیدن
ازان غافل که آن شب بـس سیاه اسـتاز آن تـا صبـح چـندین ساله راه است
بـــه روز روشــن و شــب هــای تــاریــکهـمـی رانـدنـد تـا شـد مـصـر نـزدیـک
فــرســتــادنـد از آنـجــا قـاصــدی پــیـشکه راند پـیش ازیشان محـمل خـویش
بــه ســوی مـصـر جــویـد پــیـشــتــر راهعـــزیـــز مـــصــــر را گـــردانـــد آگـــاه
کــه آمــد بــر ســر ایـنــک دولــتــی نـیـزگـر اسـتـقـبـال خـواهـی کـرد بـرخـیـز

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج