دل فــارغ ز درد عــشــق دل نــیــســتتـن بـی درد دل جـز آب و گل نیستز عـــالــم رویــت آور در غــم عـــشـــقکه بـاشد عالمی خوش عالم عشقغــم عــشــق از…
| دل فــارغ ز درد عــشــق دل نــیــســت | تـن بـی درد دل جـز آب و گل نیست |
| ز عـــالــم رویــت آور در غــم عـــشـــق | که بـاشد عالمی خوش عالم عشق |
| غــم عــشــق از دل کــس کــم مـبــادا | دلـی بــی عـشـق در عـالـم مـبــادا |
| فلک سرگشته از سودای عشق است | جهان پرفتنه از غوغای عشق است |
| اســیــر عــشــق شــو کــازاد بــاشــی | غمش بـر سـینه نه تـا شـاد بـاشی |
| مـی عـشـقـت دهد گـرمی و مـسـتـی | دگـر افـسـردگـی و خـود پــرسـتــی |
| زیـاد عـشــق عــاشــق تــازگـی یـافـت | ز ذکــر او بـــلــنــد آوازگــی یــافـــت |
| اگـر مـجـنـون نه مـی زین جـام خـوردی | کــه او را در دو عـــالــم نــام بـــردی |
| هــزاران عـــاقــل و فـــرزانــه رفـــتـــنــد | ولـی از عـاشـقـی بــیـگـانـه رفـتـنـد |
| نـه نـامـی مـانـد زیشـان نـی نـشـانـی | نــه در دســت زمــانــه داســتــانـی |
| بـسـا مرغـان خـوش پـیکـر که هسـتـند | که خلق از ذکر ایشان لب بـبـستـند |
| چـو اهل دل ز عـشـق افـسـانـه گـوینـد | حــدیـث بــلــبــل و پــروانـه گــویـنــد |
| بــه گـیـتــی گـر چــه صـد کـار آزمـایـی | همین عـشـقت دهد از خـود رهایی |
| متـاب از عشـق رو گر خـود مجـازیسـت | که آن بـهر حـقـیقـی کـارسـازیسـت |
| بــه لـوح اول «الـف بــی » تـا نـخـوانـی | ز قـرآن درس خــوانـدن کـی تــوانـی |
| شــنـیـدم شــد مـریـدی پــیـش پــیـری | که بـاشـد در سـلوکـش دسـتـگیری |
| بـگفـت ار پـا نشـد در عـشـقت از جـای | بـرو عـاشـق شـو آنگـه پـیش مـا آی |
| کـه بــی جــام مـی صــورت کـشــیـدن | نـیـاری جــرعـه مـعـنـی چــشــیـدن |
| ولــی بــایــد کــه در صــورت نــمــانــی | وز ایـن پــل زود خــود را بــگــذرانــی |
| چــو خــواهـی رخــت در مــنـزل نـهـادن | نــبـــایــد بــر ســر پــل ایــســتــادن |
| بــحــمـدالــلـه کــه تــا بــودم دریـن دیـر | بـه راه عاشـقی بـودم سـبـک سـیر |
| چـو دایـه مـشـک مـن بــی نـافـه دیـده | بــه تــیـغ عــاشــقـی نـافــم بــریـده |
| چـو مـادر بـر لـبـم پـسـتـان نهاده سـت | ز خـونخواری عشقم شیر داده ست |
| اگر چـه موی من اکنون چـو شیر اسـت | هنوز آن ذوق شـیرم در ضمیر اسـت |
| بـه پـیری و جـوانی نیست چـون عشق | دمد بـر من دمادم این فسون عشق |
| که جـامی چـون شدی در عاشقی پـیر | سـبـکروحـی کن و در عـاشـقی میر |
| بــنــه در عــشــقــبـــازی داســتــانــی | کـه بـاشـد از تـو در عـالـم نـشـانـی |
| بــکـش نـقـشـی ز کـلـک نـکـتــه زایـت | کـه چـون از جـا روی مـاند بـه جـایت |
| چـو از عـشـق این صـدا آمد بـه گوشـم | بـه اسـتـقـبـال بـیرون رفـت هـوشـم |
| بــه جــان گـشـتــم گـرو فـرمـانـبــری را | نــهــادم رســم نــو ســـحـــرآوری را |
| بــر آنــم گــر خــدا تــوفــیـق بــخــشــد | کـه نـخـلـم مـیوه تـحـقـیـق بـخـشـد |
| کـنـم از ســوز عـشـق آن نـکـتــه رانـی | کـه سـوزد عـقـل رخـت نـکـتـه دانی |
| دریــن فــیــروزه گــنــبـــد افــکــنــم دود | کــنـم چــشــم کـواکــب گـریـه آلـود |
| ســخــن را پــایـه بــر جــایـی رســانــم | کـه بــنـوازد بـه احـسـنـت آسـمـانـم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
