مطرب، چو بـر سماع تـو کردیم گوش راراهـی بــزن، کـه ره بـزنـد عـقـل و هـوش راابـریشمی بـساز و ازین حلقه پنبـه کننـقـل حـضـور صـوفـی پــشـمـیـنـه پــوش …
| مطرب، چو بـر سماع تـو کردیم گوش را | راهـی بــزن، کـه ره بـزنـد عـقـل و هـوش را |
| ابـریشمی بـساز و ازین حلقه پنبـه کن | نـقـل حـضـور صـوفـی پــشـمـیـنـه پــوش را |
| جامی بـیار، ساقی، از آن بـادهای خام | وز عــکــس او بــســوز مــن نـیـم جــوش را |
| بـر لوح دل نقوش پـریشـان کشـیده ایم | جـامـی بـده، کـه مـحـو کـنیم این نقـوش را |
| ما را به می بشوی، چنان کز صفای ما | غــیـرت بــود مـشــایـخ طــاعــت فــروش را |
| بــر مـا مـلـامـت دگـران از کـدورتــسـت | صــافــی مــلــامــتــی نــکــنــد در نــوش را |
| بـا مدعـی بـگوی که: ما را مگوی وعـظ | کـاگـنـده ایـم ســمـع نـصــیـحــت نـیـوش را |
| ای بـاد صبـح، نیک خـراشـیده خـاطریم | لطفی بکن، به دوست رسان این خروش را |
| گـرمی کـند بـه خـلـوت ما آن پـری گـذر | بـــگــذار تـــا گــذار نــبـــاشـــد ســـروش را |
| شد نوش ما چـو زهر ز هجـران او، ولی | زهر آن چـنـان خـوریم بـه یادش کـه نوش را |
| ای اوحـدی، بـگوی سـخـن، تـا بـداندت | دشـمن، که بـی بـصر نشناسـد خـموش را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
