نان و حـلوا چـیسـت؟ ای فـرزانه مردمــنـصــب دنـیـاســت، گــرد آن مــگــردگــر بــیـالــایـی از او دســت و دهـانروی آســایــش نــبـــیــنــی در جــهــا…
| نان و حـلوا چـیسـت؟ ای فـرزانه مرد | مــنـصــب دنـیـاســت، گــرد آن مــگــرد |
| گــر بــیـالــایـی از او دســت و دهـان | روی آســایــش نــبـــیــنــی در جــهــان |
| منصـب دنیا نمی دانی که چـیسـت؟ | من بـگویم بـا تـو، یک سـاعت بـایسـت |
| آنــکــه بــنــدد از ره حــق پــای مــرد | آنـکـه ســازد کـوی حــرمـان جــای مـرد |
| آنـکـه نـامـش مـایـه بـدنـامـی اسـت | آنکه کامش، سر به سر، ناکامی است |
| آنکه هر ساعت، نهان از خاص و عام | کــاســـه زهــرت فـــرو ریــزد بـــه کــام |
| بــر ســر ایــن زهــر روزان و شــبــان | چــنــد خــواهـی بــود لــرزان و تــپــان؟ |
| مـنـصـب دنـیـاسـت، ای نـیـکـونـهـاد! | آنــکــه داده خــرمــن دیــنــت بــه بـــاد |
| منصـب دنیاسـت، ای صـاحـب فنون! | آنـکـه کـردت ایـن چـنـیـن، خـوار و زبـون |
| ای خـوش آن دانا کـه دنیا را بـهشـت | رفـت همـچـون شـاه مردان در بـهشـت |
| مــولـــوی مــعـــنــوی در مـــثـــنــوی | نکتـه ای گفته است، هان تـا بـشنوی: |
| « تـرک دنـیا گـیر تـا سـلـطـان شـوی | ورنه گـر چـرخـی تـو، سـرگـردان شـوی |
| زهــر دارد در درون، دنــیــا چـــو مـــار | گــرچــه دارد در بــرون، نـقــش و نـگــار |
| زهـر ایـن مـار مـنـقـش، قـاتـل اسـت | می گریزد زو هر آن کس عاقل اسـت » |
| زیـن ســبــب، فــرمــود شــاه اولــیــا | آن گـــــزیــــن اولــــیــــا و انــــبـــــیــــا: |
| حـــب الــدنــیــا، رأس کــل خــطــیئة | و تـــرک الـــدنــیــا رأس کـــل عـــبـــادة |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
