قاسم پیرنظر
غم پُرچانه
ازآن روزی که شادی از کفم رفت
غــم پر چــانه بــاز امـــــد به جنگم
تُـفـنــگم خواند گفتا ….؛ هیچ وپوچی
تو تن هستی ، و جانت من ؛ فِشنگم
بسی بر زشتی ایّــام ….، خـــنـدید
فــنا شد آرزوهـــــــای قـشــنــــگــم
به تاریکی گــــــرائـــید آســمانــــم
خــزان شد لالــــه های رنگ رنگم
سکوت از در درآمــد قــهـــقهــانـه
تبـّــسُـم را ربـود و گفت ؛ ســـنـگم
دل اُفــتاد از نفس ، آهـــی بر آورد
به صد زحمت نمود عنوان ، تنــگم
دو دستم بی رمــــق افتاد ، زانـــو
صـدا داد اسُـتُــخوانم گفت ، لنگم
جوان شد سُستی ام ، اشکم روان گشت
بدامن ریخت فهـمـــیـدم که منگم
*
پیرنظر “سلیم”
بخش قطعه | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
