بــود در شــهــر هــری، بــیــوه زنــیکـهنه رندی، حـیله سـازی، پـرفـنینــام او، بـــی بــی تــمــیــز خــالــداردر نـمـازش، بـود رغـبــت بـیـشـمـاربـا…
| بــود در شــهــر هــری، بــیــوه زنــی | کـهنه رندی، حـیله سـازی، پـرفـنی |
| نــام او، بـــی بــی تــمــیــز خــالــدار | در نـمـازش، بـود رغـبــت بـیـشـمـار |
| بـا وضـوی صـبـح، خـفـتـن می گـزارد | نــامــرادان را بـــســـی دادی مــراد |
| کــم نـشــد هـرگــز دواتــش از قــلـم | بــر مـراد هـرکـســی، مـی زد رقــم |
| در مـــهــم ســـازی اوبـــاش و رنـــود | دائمـا، طـاحــونـه اش در چــرخ بــود |
| از تـه هر کس که بـرجـسـتـی بـه ناز | می شدی فی الحال، مشغول نماز |
| هرکـه آمـد، گـفـت: بـر مـن کـن دعـا | او بـه جای دست، بـرمی داشت پـا |
| بــابــهـا مـفــتــوحــت لــلــداخــلــیـن | رجــلـهـا، مـرفـوعــت لـلـفــاعــلـیـن |
| گـفـت بــا او رنـدکـی، کـای نـیـک زن | حــیـرتــی دارم، دریـن کــار تــو مـن |
| زین جنابـتهای پـی درپـی که هست | هـیـچ نـاید در وضـوی تـو شـکـسـت |
| نــیــت و آداب ایــن مــحـــکــم وضــو | یـک ره از روی کــرم، بــا مــن بــگــو |
| این وضو از سنگ و رو محکمتر است | این وضو نبـود، سـد اسـکندر اسـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
