ســــیـــاح حــــدود ایـــن ولـــایـــتنــظـــام عـــقــود ایــن حـــکــایــتزیـن قـصـه روایـت ایـنـچــنـیـن کـردکـان خــاک نـشـیـمـن زمـیـن گـردنــخـ…
| ســــیـــاح حــــدود ایـــن ولـــایـــت | نــظـــام عـــقــود ایــن حـــکــایــت |
| زیـن قـصـه روایـت ایـنـچــنـیـن کـرد | کـان خــاک نـشـیـمـن زمـیـن گـرد |
| نــخـــجـــیــر دره گــوزن بـــیــشـــه | نـخـجــیـر و گـوزن تــگ هـمـیـشـه |
| چــون مـانـد ز طــوف کــوی لـیـلـی | وز گــام زدن بـــه ســوی لــیــلــی |
| آشـفـتــه و بــی قـرار مـی گـشـت | شـوریده بـه هـر دیار مـی گـشـت |
| از چـهره بـه خون غبـار می شست | سـرگشتـه نشان یار می جـسـت |
| هـــر جــــا مـــی دیـــد کـــاروانـــی | پــــیـــدا مـــی کـــرد کــــاردانـــی |
| مـی ســوخــت ز درد و داغ جــانـان | مــی کــرد ز وی ســـراغ جـــانــان |
| رزی کـــه ســـمـــوم نـــیــمـــروزی | بـرخـاست بـه کوه و دشت سوزی |
| شــد دشــت ز ریـگ و ســنـگـپــاره | طـشــتــی پــر از اخــگـر و شـراره |
| حـلـقـه شـده مار ازو بـه هر سـوی | زانسـان کـه بـر آتـش اوفـتـد مـوی |
| گـــر گــور بـــه دشـــت رو نــهــادی | گـــامــی بـــه زمــیــن او نــهــادی |
| چــون نـعــل ســتــور راهـپــیـمــای | پــر آبــلـه گـشــتــیـش کــف پــای |
| گــیــتــی ز هــوای گــرم نــاخــوش | تــفـسـان چــو تــنـوره ای ز آتــش |
| هـــر کــــوه گـــران در آن تــــنـــوره | ریــزان از هــم چــو ســنــگ نــوره |
| هر چـشـمـه بـه کـوه در خـروشـان | سـنـگـیـن دیـگـی پـر آب خـوشـان |
| کــــردی مــــاهــــی ز آب لــــابــــه | بـــــا روغــــن داغ و روی تــــابـــــه |
| هر تـخـتـه سـنگ داشـت بـر خـوان | نـخــجــیـر کـبــاب و کـبــک بــریـان |
| از ســــایـــه گــــوزن دل بــــریــــده | در ســایــه شــاخ خـــود خـــزیــده |
| بـــیــچــاره پــلــنــگ از تــف و تــاب | در پـــای درخـــت ســایــه نــایــاب |
| افــتـــاده چـــو ســایــه درخـــتـــی | ظـلـمـت لـخــتــی و نـور لـخــتــی |
| گـشـتـه بـه گـمـان سـایه نـخـجـیـر | ز آسـیمـه سـری بـه وی پـنـه گـیر |
| آن روز بــه هــر دره کــه ســیــلــی | کـــرد از بـــالــا بـــه زیــر مــیــلــی |
| آن ســـیــل نـــبـــود از نـــم مـــیــغ | بـــود آن شـــده آب کــوه را تـــیــغ |
| مــجــنــون رمــیــده در چــنــیـن روز | انگشـت شـده ز بـس تـف و سـوز |
| زو شـــعـــلـــه دل زبـــانــه مــی زد | آتــش بــه هـمــه زمــانـه مــی زد |
| آرام نــمـــی گـــرفـــت یــک جـــای | می سوخت بـر آتشش مرگ پـای |
| نـــاگـــاه چـــو لـــالـــه داغ بــــر دل | بـــالــای تـــلــی گــرفـــت مــنــزل |
| انـداخــت بــه هـر طــرف نـگــاهـی | از دور بـــدیــد خـــیــمــه گــاهــی |
| خــیــمــه زده جـــوق جــوق مــردم | گـشـتـه چـو فـلـک زمین پـر انجـم |
| بــرجــســت و نـفـیـر آه بــرداشــت | ره جــانـب خـیـمـه گـاه بــرداشـت |
| آنــجـــا چـــو رســـیــد از کـــنـــاری | بــــیـــرون آمـــد شـــتـــرســـواری |
| بــر وی ســر ره گــرفــت مــجــنـون | کـای طـلـعـت تـو بـه فـال مـیمـون |
| ایــن قــافــلــه روی در کــجـــایــنــد | مـحـمـل بـه کـجـا همـی گـشـایند |
| آن جــوق کــدام ویـن کــدام اســت | آن قوم چـه نام وین چـه نام است |
| آن نــاقــه ســوار بـــی شــتــابـــی | مـی گـفـت ز یـک یـکـش جـوابــی |
| گــفــتــا هـمــه روی در حــجــازنــد | بــر نـیـت حــج بــســیـچ ســازنــد |
| پــرســیـد در آن مــیــان ز خــیـلــی | گـــفـــتـــا لــیــلــی و آل لــیــلــی |
| مـسـکـین چـو شـنید از وی این نام | زان گــفــت و شــنــو گــرفــت آرام |
| از گــرد وجــود خــویــشــتــن پــاک | افـتــاد بــه سـان سـایـه بــر خـاک |
| بـعـد از چـنـدی ز خـاک بــرخـاسـت | از هستـی خویش پـاک بـرخاست |
| احـــرام حـــجـــاز بـــســت بـــا یــار | از بـــی یــاری بـــرســـت بـــا یــار |
| لـیـلـی مـی رانـد مـحـمـل خـویـش | مـــجـــنـــون از دور بـــا دل ریـــش |
| مـــی رفـــت رهـــی بـــه آن درازی | بــا مـحــمـل او بــه عـشــقـبــازی |
| مـــی بـــود دلـــش بـــه نــالـــه زار | بـربـسـتـه بـه محـملش جـرس وار |
| هـر بــار کــه مـحــمـلــش بــدیـدی | افــغــان چــو درای بــرکــشــیــدی |
| گفتـی که چه حاجـتـش بـه محمل | این بـس کـه مرا نشـسـتـه در دل |
| محمل که بر آن دو رخ حجاب است | مـحـمـل نه کـه بـرج آفـتـاب اسـت |
| کـو بــخـت کـه بـر چـو مـن خـرابـی | زیــن بـــرج بـــتـــابـــد آفــتـــابـــی |
| گــردم فــارغ ز هــوش و تــمــیــیــز | در پـــرتـــو آن چـــو ذره نـــاچـــیــز |
| مـحــمـل کـش او چــو نـاقـه رانـدی | وز نــاقــه نــشــان پــا بـــمــانــدی |
| مــجــنــون ز قــفــا بـــایــســتــادی | بــوســه بــه نــشــان پــاش دادی |
| وز روی چـــو زر بـــه زر گــرفـــتـــی | وز هــر مــژه در گــهــر گــرفــتـــی |
| کـین مـانده بـه ره نشـان یار اسـت | وز نــاقــه دوســت یـادگــار اســت |
| گـر یـار بــه دســت نـیـسـت بــاری | گـــیــرم بـــه نـــشـــان او قـــراری |
| مسـکین عاشـق بـه عاشـقی بـند | از دوسـت بـود بـه هـیچ خـرسـنـد |
| گـــر یـــار بـــه وصـــل در نـــســـازد | بـــا او بــه خــیــال عــشــق بـــازد |
| از پــــایـــش اگـــر اثــــر نـــیـــابــــد | بــر خـاک رهـش بـه پـی شـتـابــد |
| زان دور کــه پـــای وی بـــبـــوســـد | نــایــافــتــه پــای پــی بـــبــوســد |
| جــامـی بــنـگـر کــه در چــه کــاری | وز دوست به دست خود چه داری |
| عــالـم هـمـه مـســت جــام اویـنـد | دل کـــرده شــــکـــار دام اویـــنـــد |
| هــر یــک شــده مــســت آرزویــی | آن مـسـت بـه رنـگ وین بـه بـویی |
| او خــورشــیـدیـســت عـرش پــایـه | از وی همـه عـرش و فـرش سـایه |
| مـی دار نـظـر بــه ســایـه دوســت | لـیـکـن زان رو کـه ســایـه اوســت |
| در ســــایـــه مــــدار روی امــــیــــد | زانسان که شود حـجـاب خـورشید |
| از تـــیـــرگـــی حـــجـــاب بــــگـــذر | وز ســـایــه در آفـــتـــاب بـــنــگـــر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
