هذیان کـه گفـت دشـمن بـه درون دل شـنیدمپــی مـن تــصـوری را کـه بــکـرد هـم بــدیـدمســگ او گـزیـد پــایـم بــنـمـود بــس جــفــایـمنگـزم چـو سـگ من ا…
| هذیان کـه گفـت دشـمن بـه درون دل شـنیدم | پــی مـن تــصـوری را کـه بــکـرد هـم بــدیـدم |
| ســگ او گـزیـد پــایـم بــنـمـود بــس جــفــایـم | نگـزم چـو سـگ من او را لب خـویش را گزیدم |
| چـو بـه رازهـای فـردان بـرسـیده ام چـو مـردان | چـه بــدیـن تـفـاخـر آرم کـه بـه راز او رسـیـدم |
| همه عـیب از من آمـد کـه ز من چـنین فـن آمد | که به قصد کزدمی را سوی پای خود کشیدم |
| چـو بـلـیس کـو ز آدم بـنـدیـد جـز کـه نـقـشـی | من از این بـلیس ناکـس بـه خـدا کـه نابـدیدم |
| بـرسـان بـه همـدمـانم کـه من از چـه روگـرانم | چــو گــزیـد مـار رانـم ز ســیـه رســن رمـیـدم |
| خمشان بـس خجسته لب و چشم بـربـبـسته | ز رهی کـه کـس نداند بـه ضـمـیرشـان دویدم |
| چـو ز دل بـه جـانب دل ره خـفیه است و کامل | ز خــزیـنـه هـای دل هـا زر و نـقـره بــرگـزیـدم |
| بـه ضـمیر همچـو گلخـن سـگ مرده درفـکـندم | ز ضمیر همچـو گلشـن گل و یاسـمن بـچـیدم |
| بـد و نـیـک دوسـتـان را بـه کـنـایـت ار بـگـفـتـم | بـه بـهـیـنـه پـرده آن را چـو نـسـاج بــرتـنـیـدم |
| چـو دلـم رسـیـد نـاگـه بـه دلـی عـظـیم و آگـه | ز مــهــابـــت دل او بــه مــثــال دل طــپــیــدم |
| چو به حال خویش شادی تو به من کجا فتادی | پـس کار خـویشتـن رو که نه شیخ و نه مریدم |
| بـه سوی تـو ای بـرادر نه مسـم نه زر سـرخـم | ز در خـودم بـرون ران کـه نه قـفـل و نه کـلیدم |
| تـو بـگـیر آن چـنـانک بـنگـفـتـم این سـخـن هم | اگـرم بـه یـاد بــودی بـه خـدا نـمـی چـخـیـدم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
