ایا دسـتـور هامان وش که نمرودی شدی سرکشتـو فرعونی و چون قارون بـمالست افتـخار توچـو مردم سـگسواری کن اگرچـه نیسـتـی زیشانوگـرنه در کـمین افـتـد سـگ مـ…
| ایا دسـتـور هامان وش که نمرودی شدی سرکش | تـو فرعونی و چون قارون بـمالست افتـخار تو |
| چـو مردم سـگسواری کن اگرچـه نیسـتـی زیشان | وگـرنه در کـمین افـتـد سـگ مـردم سـوار تـو |
| بـگـرد شـهر هر روزی شـکـارت اسـتـخـوان بـاشـد | کـه کـهدانی سـگی چـندند شـیر مرغـزار تـو |
| چـو تـشـنـه لـب از آب سـرد آسـان بـرنـمـی گـیرد | دهان از نان محـتـاجـان سـگ دندان فشار تـو |
| بـــگــاو آرنــد در خـــانــه بـــعــهــد تـــوکــه و دانــه | ز خـرمـنـهای درویشـان خـران بـی فـسـار تـو |
| بــظـلـم انـگـیـخـتــی نـاگـه غـبــاری وز عـدل حـق | همی خـواهیم بـارانی که بـنشـاند غـبـار تـو |
| بـجاه خویش مفتـونی و چون زین خاک بـگذشتـی | بـهـر جـانـب رود چـون آب مـال مـسـتـعـار تـو |
| ز خـر طـبـعـی تـو مـغـروری بـدیـن گـوسـالـه زریـن | کــه گــاو ســامـری دارد امـل در اغــتــرار تــو |
| بسیج راه کن مسکین، درین منزل چه می باشی | امل را منتـظر، چون هست اجل در انتـظار تـو |
| چـو سـنـگ آسـیـا روزی ز بـی آبـی شـود سـاکـن | درین طاحون خاک افشان اگر چرخی مدار تـو |
| نگیری چـون هوا بـالا و این خـاکت خـورد بـی شک | چو آب ارچه بسی باشد درین پستی قرار تو |
| تـو نخـل بـارور گـشـتـی بـمـال و دسـت رس نـبـود | بـخـرمـای تـو مردم را ز بـخـل همچـو خـار تـو |
| رهــت نــدهـنــد انــدر گــور ســوی آســمــان زیـرا | چـو قارون در زمین ماندست مال خاکسار تـو |
| ازین جـوهر کـه زر خـوانـنـد مـحـتـاجـان ورا یک جـو | بـمـیتـین بـرتـوان کـند از یمین کـان یسـار تـو |
| تــرا در چــشــم دانــایــان ازیــن افــعــال نــادانــان | سـیه رو مـی کـنـد هر دم سـپـیدی عـذار تـو |
| مـســلـمـان وقـتــهـا دارد ز بــهـر کـســب آمـرزش | ولـی آن وقـت بـیـرونـسـت از لـیل و نـهـار تـو |
| تـرا در قوت نفس اسـت ضـعـف دین و آن خـوشـتـر | که نفس تـست خصم تـو و دین تـو حـصار تـو |
| حـصـارت را کـنـی ویران و خـصـمـت را دهـی قـوت | کـه دیـنـت رخـنـهـا دارد ز حــزم اسـتــوار تــو |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
