مــکــن حــجــاب وجــودت لــبــاس دیــبــا راکـه نـیسـت حـاجـت دیـبـا وجـود زیـبـا راتـــو را بـــرهــنـــه در آغـــوش بـــایــد آوردنگـرفـتـی از همـه…
| مــکــن حــجــاب وجــودت لــبــاس دیــبــا را | کـه نـیسـت حـاجـت دیـبـا وجـود زیـبـا را |
| تـــو را بـــرهــنـــه در آغـــوش بـــایــد آوردن | گـرفـتـی از همـه عـضـوت مـراد اعـضـا را |
| ز پـای تـا بـه سـرت می مـکـم چـو نیشـکـر | بـه دسـتـم ار بــسـپـارنـد آن سـر و پـا را |
| هــنــوز اهــل صــفــا پــرده در مــیـان دارنــد | بــیـار سـاقـی مـجــلـس مـی مـصـفـا را |
| ز گـریـه سـحــری گـرد دیـده پــاک بــشـوی | کـه در قـدح نگـری خـنـده های صـهبـا را |
| شبـانه جـام جـهان بـین ز دست ساقی گیر | کــه آشــکــار بــبــیـنــی نــهـان فــردا را |
| چـه شـعـلـه بـود کـه سـر زد ز خـیمه لـیلی | که سوخت خرمن مجـنون دشت پـیما را |
| کمال حـسـن وی از چـشم من تـماشـا کن | بــبــیـن ز دیـده وامــق جــمــال عــذرا را |
| دلـش هـنـوز نـیـامـد بــه پــرســش دل مـن | مــگــر بــه دلــهـا نـشــیـنـد راه دلــهـا را |
| سـحــر فـرشـتــه فـرخ سـرشـتــه ای دیـدم | که می نوشت به زر این سه بیت غرا را |
| ســتــاره درگــه مــولــود شــاه نــاصــردیــن | گــرفــت دامــن اقــبــال مـهـد عــلــیـا را |
| سـتـوده پــرده نـشـیـنـی کـه فـر مـعـجـز او | شـکـسـتــه اخــتــر پــرویـز و تــاج دارا را |
| خجسته کوکب بختش به آسمان می گفت | کـه مـن خــریـدم خـورشـیـد عـالـم آرا را |
| فـروغـی آن مـه تـابـنـده سـوی خـویشـتـنم | چـنان کشـید که رخـشـنده مهر حـربـا را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
