تـو ز من ملول گشتی که من از تو ناشتـابـمصنما چه می شتابـی که بـکشتی از شتابـمتـو رئیسـی و امـیری دم و پـند کـس نگـیریصـنـمـا چـه زودسـیری کـه ز سـیریت…
| تـو ز من ملول گشتی که من از تو ناشتـابـم | صنما چه می شتابـی که بـکشتی از شتابـم |
| تـو رئیسـی و امـیری دم و پـند کـس نگـیری | صـنـمـا چـه زودسـیری کـه ز سـیریت خـرابـم |
| چــه شـود اگـر زمـانـی بــدهـی مـرا امـانـی | که نه سیخ سوزد ای جان نه تبه شود کبـابم |
| چـه شـود اگـر بـسـازی نـشـتـابـی و نـتـازی | نــشــود دلــم نــمــازی چــو بـــبــرد یــار آبــم |
| تو چه عاشق فراقی چه ملولی و چه عاقی | ز کـف جـز تــو سـاقـی نـدهـد طـرب شـرابــم |
| بـطـپـد دلم کـه ناگـه بـرود بـه حـجـره آن مه | چو نهان شد آفتابـم بـه دو دیده چون سحابـم |
| بـه کمی چـو ذره هایم من اگر گشـاده پـایم | چــه کــنـم وفــا نـدارد بــه طــلــوع آفــتــابــم |
| عجـب آسمان چـه بـارد که زمین مطیع نبـود | تـو هر آنچ پـیشـم آری چـه کـنم کـه بـرنتـابـم |
| تـو چو من اگر بـجـویی بـه شمار خاک یابـی | چـو تـویـی اگـر بــجـویـم بـه چـراغ هـا نـیـابـم |
| نـفـسـی وجــود دارم کـه تــو را سـجــود آرم | که سـجـود تـوسـت جـانا دعوات مسـتـجـابـم |
| تـو بـگـفـتـیم کـه دل را ز جـهـانـیـان فـروشـو | دل خـود چـگونه شویم چـو بـبـرد هجـرت آبـم |
| صنما چو من کم آید بـه کمی و جان سپاری | که ز رشک دل کبابم و به اشک چون سحابم |
| به سحر تویی صبـوحم به سفر تویی فتوحم | بـه بـدل تـویی بـهشتـم بـه عمل تویی ثوابـم |
| تـو چو بـوبـک ربـابـی بـه ستیزه تـن زدستی | من خـسـتـه از سـتـیزت بـه نفیر چـون ربـابـم |
| تـو نه آن شـکـرجـوابـی کـه جـواب من نیایی | مگر احـمقم گرفـتـی که سـکوت شـد جـوابـم |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
