رهــائیــت بــایـد، رهــا کــن جــهــانــرانــگــهـدار ز آلــودگــی پــاک جــانــرابــســر بــرشــو ایـن گـنـبــد آبــگـون رابـهم بـشـکن این طبـل خـال…
| رهــائیــت بــایـد، رهــا کــن جــهــانــرا | نــگــهـدار ز آلــودگــی پــاک جــانــرا |
| بــســر بــرشــو ایـن گـنـبــد آبــگـون را | بـهم بـشـکن این طبـل خـالی میانرا |
| گذشتـنگه است این سرای سپـنجـی | بـــرو بــــاز جـــو دولـــت جـــاودانـــرا |
| زهـر بــاد، چــون گــرد مـنـمـا بــلـنـدی | که پست است همت، بلند آسمانرا |
| بــرود انـدرون، خــانـه عــاقــل نـســازد | کـه ویـران کـنـد سـیل آن خـانـمـانـرا |
| چـه آسـان بــدامـت درافـکـنـد گـیـتـی | چـه ارزان گـرفـت از تـو عـمـر گـرانـرا |
| تـرا پـاسـبــان اسـت چـشـم تـو و مـن | همی خفته می بـینم این پـاسبـانرا |
| سـمـنـد تـو زی پــرتــگـاه از چـه پــویـد | بـبـیـن تـا بـدسـت کـه دادی عـنـانـرا |
| ره و رســم بـــازارگــانــی چـــه دانــی | تـو کـز سـود نشـنـاخـتـسـتـی زیانرا |
| یـکـی کـشـتـی از دانـش و عـزم بـایـد | چـنـیـن بـحـر پـر وحـشـت بـیـکـرانـرا |
| زمــیـنـت چــو اژدر بــنـاگــه بــبــلــعــد | تـو بـاری غـنیمـت شـمـار این زمـانرا |
| فــروغــی ده ایـن دیــده کــم ضــیــا را | تــوانــا کــن ایــن خــاطــر نــاتــوانــرا |
| تو ای سالیان خفته، بگشای چشمی | تــو ای گـمـشــده، بــازجــو کـاروانـرا |
| مــفــرســای بـــا تـــیــره رائی درون را | مـــیــالـــای بـــا ژاژخـــائی دهــانــرا |
| ز خــوان جــهـان هـر کـه را یـک نـوالـه | بــدادنــد و آنــگــه ربــودنــد خــوانــرا |
| بـه بـستان جان تا گلی هست، پروین | تـو خـود بـاغبـانی کن این بـوستـانرا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
