ای دل چــه انــدیــشــیــده ای در عــذر آن تــقــصــیــرهــازان سـوی او چـنـدان وفـا زین سـوی تـو چـنـدین جـفـازان سـوی او چـنـدان کـرم زین سـو خـلـاف…
| ای دل چــه انــدیــشــیــده ای در عــذر آن تــقــصــیــرهــا | زان سـوی او چـنـدان وفـا زین سـوی تـو چـنـدین جـفـا |
| زان سـوی او چـنـدان کـرم زین سـو خـلـاف و بـیش و کـم | زان سـوی او چـندان نعـم زین سـوی تـو چـندین خـطـا |
| زیـن سـوی تـو چـنـدیـن حـسـد چـنـدین خـیـال و ظـن بـد | زان سوی او چندان کشش چندان چشش چندان عطا |
| چـندین چـشـش از بـهر چـه تـا جـان تـلخـت خـوش شـود | چــنـدیـن کـشــش از بــهـر چــه تــا دررســی در اولـیـا |
| از بــد پــشــیـمـان مـی شــوی الـلـه گـویـان مـی شــوی | آن دم تـــو را او مــی کــشــد تـــا وارهــانــد مــر تــو را |
| از جـرم تـرسـان مـی شـوی وز چـاره پـرسـان می شـوی | آن لـحـظـه تـرسـانـنـده را بــا خـود نـمـی بــیـنـی چـرا |
| گـر چـشـم تـو بــربــسـت او چـون مـهـره ای در دسـت او | گــاهـی بــغــلـطــانـد چــنـیـن گــاهـی بــبــازد در هـوا |
| گــاهــی نــهــد در طــبــع تــو ســودای ســیــم و زر و زن | گــاهـی نــهـد در جــان تــو نــور خــیـال مــصــطــفــی |
| این سو کشان سوی خوشان وان سو کشان با ناخوشان | یـا بــگـذرد یـا بــشـکـنـد کـشــتــی در ایـن گـرداب هـا |
| چــنـدان دعــا کـن در نـهـان چــنـدان بــنـال انـدر شــبــان | کــز گــنـبــد هـفــت آســمــان در گــوش تــو آیـد صــدا |
| بـانـک شـعـیب و نـالـه اش وان اشـک هـمـچـون ژالـه اش | چــون شـد ز حــد از آسـمـان آمـد ســحــرگـاهـش نـدا |
| گــر مــجــرمــی بــخــشــیــدمــت وز جــرم آمــرزیــدمــت | فـردوس خــواهـی دادمـت خــامـش رهـا کـن ایـن دعـا |
| گـفـتــا نـه ایـن خـواهـم نـه آن دیـدار حـق خـواهـم عـیـان | گــر هـفــت بــحــر آتــش شــود مـن درروم بــهـر لــقــا |
| گــر رانـده آن مـنـظــرم بــســتــســت از او چــشــم تــرم | مــن در جــحــیـم اولــیـتــرم جــنـت نـشــایـد مــر مــرا |
| جــنــت مــرا بـــی روی او هــم دوزخــســت و هــم عــدو | مــن ســوخــتــم زیـن رنــگ و بــو کــو فــر انــوار بــقــا |
| گــفــتــنــد بــاری کــم گــری تــا کــم نـگــردد مــبــصــری | کـه چــشـم نـابــیـنـا شـود چــون بــگـذرد از حــد بــکـا |
| گـفـت ار دو چـشـمـم عـاقـبـت خـواهـنـد دیدن آن صـفـت | هر جـزو من چـشمی شود کی غم خورم من از عمی |
| ور عــاقـبــت ایـن چــشــم مـن مـحــروم خــواهـد مـانـدن | تــا کـور گـردد آن بــصـر کـو نـیـســت لـایـق دوســت را |
| انـــدر جـــهـــان هــر آدمـــی بـــاشـــد فـــدای یــار خـــود | یــار یـکــی انــبــان خــون یــار یـکــی شــمــس ضــیــا |
| چـون هـر کـسـی درخـورد خـود یـاری گـزیـد از نـیـک و بـد | مــا را دریـغ آیـد کــه خــود فــانــی کــنـیـم از بــهـر لــا |
| روزی یــکـــی هــمـــراه شـــد بـــا بـــایــزیــد انــدر رهــی | پــس بــایـزیـدش گـفـت چـه پــیـشـه گـزیـدی ای دغـا |
| گـفــتــا کـه مـن خــربــنـده ام پــس بــایـزیـدش گـفــت رو | یــا رب خــرش را مــرگ ده تـــا او شــود بـــنــده خـــدا |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
