فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 28 اردیبهشت 1403

شماره ٢١: شبی ز تیرگی دل سیاه گشت چنان

شـبـی ز تـیرگـی دل سـیـاه گـشـت چـنـانکه صبـح وصل نماید در آن، شب هجـرانشـبـی، چـنانکه اگر سـر بـر آورد خـورشـیدسـیـاه روی نـمـایـد چـو خـال مـاهـرخـا…

شـبـی ز تـیرگـی دل سـیـاه گـشـت چـنـانکه صبـح وصل نماید در آن، شب هجـران
شـبـی، چـنانکه اگر سـر بـر آورد خـورشـیدسـیـاه روی نـمـایـد چـو خـال مـاهـرخـان
ز آه تــیـره دلــان، آنــچــنــان شــده تــاریـککه خواب هم نبرد ره به چشم چار ارکان
زمـانـه هـمـچــو دل مـن، ســیـاه روز شــدهگهی که سـر کنم از غـم، حـکایت دوران
ز جــوریـار اگــر شــکــوه ســرکــنــم، زیـبــدکه دوش بـا فلک مست، بسته ام پیمان
مــنـم چــه خــار گــرفــتــار وادی مــحــنــتمنم چـه کشتـی غم، غرقه در تـه عمان
مـنـم کـه تـیغ سـتـم دیـده ام بـه نـاکـامـیمنم که تـیر بـلا خـورده ام، ز دست زمان
منم کـه خـاطـر من، خـوش دلی ندیده زدورمنم که طـبـع من از خـرمی بـود تـرسـان
منم که صبح من از شام هجر تیره تر استاگر چـه پـرتـو شمع اسـت بـر دلم تـابـان

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج